Op 27 Oktober verscheen er in het Belang van Limburg volgend artikel over ons in de rubriek "Limburger & Wereldburger".
"Alle ogen op 6 november"
Raf en Anneleen vormen zes jaar een koppel. Zij wist al op jonge leeftijd dat ze graag in Amerika of Canada zou werken en tijdens haar doctoraat in Leuven werd duidelijk dat een postdoc van enkele jaren in Amerika tot de mogelijkheden behoorde. Toen dat bij Raf op het werk ter sprake kwam, ging ook daar de bal aan het rollen.
Raf: "Ik werk voor de firma Visys uit Kiewit, waar ik als verkoper aanvankelijk verantwoordelijk was voor de regio Zuidoost-Europa. Wij maken sorteermachines voor de recyclage- en voedingsindustrie. Binnen het bedrijf werd al eerder de beslissing genomen om naar de staat Californië te trekken. Die markt was en is nog steeds erg belangrijk voor ons. Toen duidelijk werd dat mijn eerste taak de oprichting van ons lokaal kantoor in Sacramento zou zijn, kon Anneleen gericht zoeken naar een functie in dezelfde streek."
Anneleen: "Ik nam contact op met een labo aan het Lawrence Berkeley National Lab in Berkeley. Na een interview kreeg ik het nieuws dat ik er voor drie jaar aan de slag kon voor een postdoc. Op het eerste moment hadden we enkele slapeloze nachten toen het management van Raf vroeg of hij het zag zitten om te verhuizen, maar uiteindelijk hakten we de knoop snel door. We pasten ons zonder problemen aan. Dat was ook logisch omdat San Francisco een zeer West-Europese stad is."
Voelt Amerika aan als een openbaring?
Raf: "Het cliché wordt bevestigd. Alles is hier groter en gaat sneller, maar iedere plek in de wereld heeft zijn voor- en nadelen. Voor mijn job heb ik altijd veel mogen reizen. Ik was voor korte periodes in onder meer Australië, Groenland, Israël, Zuid-Afrika en IJsland. Dat valt niet te vergelijken met ons verblijf in Amerika, maar ik kreeg er wel de smaak door te pakken. Het was een groot voordeel dat we beiden bezig waren met een vertrek naar het buitenland. Als een koppel België verlaat, zie je vaak dat een van beiden afhankelijk is van de werkaanbieding of -situatie van zijn partner. Dan moet een van de twee doorgaans onverwacht ander werk zoeken, maar dat was bij ons niet het geval. Wij konden onze keuzes beter afwegen. In België pendelden we tussen Maaseik en Leuven, waar Anneleen voor haar doctoraat zat. Nu zijn onze werklocaties op elkaar afgestemd. Dat is nieuw voor ons."
Anneleen, wat houdt je job precies in? Ligt die in de lijn van je studies?
Anneleen: "In Leuven deed ik mijn doctoraat in bio-informatica. Daarbij ging de aandacht naar het analyseren van genomische data van borstkankerpatiënten. De bedoeling daarvan is de meest efficiënte behandeling te bepalen op het moment van de diagnose. Mijn postdoc in Berkeley was gelijkaardig, maar na enkele maanden kwam het nieuws dat mijn bazen het lab verhuisden naar Portland, op ongeveer tien uur rijden van San Francisco. Daarom moest ik op zoek gaan naar een andere job. Nu werk ik bij Genentech, een onderneming die een onderdeel is van het pharmaceutische bedrijf Roche. Wij ontwikkelen medicatie voor aandoeningen waarvoor de nood aan een behandeling hoog is. Dat varieert van astma tot Alzheimer. Hier liggen veel meer kansen dan in België omdat er financieel minder limieten worden gesteld."
Raf: "Voorlopig heeft Visys één kantoor in de Verenigde Staten. We tonen hier via demo's wat onze machines voor de klant kunnen betekenen. Alle apparatuur wordt nog steeds in België gemaakt omdat het productieproces er op punt staat. Dat willen we zo houden om de kwaliteit te garanderen."
Is de mentaliteit in de VS volgens jullie anders dan in België?
Raf: "Het contact loopt hier een stuk vlotter. Niet dat het in België slecht is, maar de houding is er een stuk gereserveerder. Hier wordt een klant binnen de minuut geholpen en stellen obers honderd keer de vraag of het eten smaakt. (lacht) Ik hou wel van die openheid."
Anneleen: "Om je als local te gedragen, mag je vooral van niets raar opkijken. Alles kan in San Francisco en Berkeley, al moet je in deze verkiezingsperiode opletten welk onderwerp je op welk moment aansnijdt. Dat ligt uiterst gevoelig."
Raf: "De verkiezingen leven gigantisch. Op 6 november wordt er gestemd, nu is het alle hens aan dek om de onbesliste stemmers in het juiste kamp te krijgen. Volgens de polls kwam Obama als winnaar uit het recentste debat met Romney. Ik denk dat ook Europa op die uitslag hoopt. Romney's uitgesproken mening ligt soms delicaat. Met gelijkgezinden kan je hier over politiek spreken, maar zeker niet met eender wie. Dat zorgt voor wrevel."
Is er nog een plaats voor België in jullie leven?
Raf: "Absoluut, want wij huren onze woning in Pinole van een Belgische man. (lacht) We wonen op twintig minuten rijden van het centrum van San Francisco en willen binnenkort een huis kopen. Geen van ons heeft het gevoel hier snel te willen vertrekken, er staan nog veel zaken op ons verlanglijstje. Het is hier heel aangenaam, mede door de toegankelijkheid van de Amerikanen."
Anneleen: "Raf en ik denken vrij carrièregericht en zien nog een pak uitdagingen. Daarom zullen we Californië op korte termijn niet verlaten. Bovendien genieten we van de overweldigende natuur, met in de buurt de mooiste nationale parken. Afstanden worden hier een pak relatiever. Zes uur rijden voor een kampeertrip van vrijdag tot zondag is de logica zelf. We hebben het hier absoluut naar onze zin, maar we zijn België zeker niet vergeten. In september keerden we voor anderhalve week terug voor ons huwelijk. Het was een geweldig weerzien met vrienden en familie."