Kampeertrip Lassen Volcanic National Park

Aangezien de plaatselijke Sabine Hagedorens voor het afgelopen weekend tropische temperaturen voorspelden, beslisten we om vrijdagavond koers te zetten richting Lassen Volcanic National Park. De rit tot aan de Southwest ingang van het park zou uiteindelijk een viertal uren in beslag nemen en omdat we door de late beslissing geen kampeerplaats meer konden reserveren, waren we gelukkig toen bleek dat de Southwest Walk-in Campground nog niet volzet was. Na het opzetten van de tent werd het kampvuur aangestoken en genoten we nog enkele uurtjes van de rust en de warmte alvorens de koude nacht in te gaan. Jullie geloven het misschien niet maar al schommelden de dagtemperaturen rond de 95°F (=35°C) toch moesten we het 's nachts stellen met een schamele 50°F (=10°C).

Vlak voor het binnenrijden van het park op vrijdagavond vertelde een local ons dat de hike naar Lassen Peak door werkzaamheden niet mogelijk was en daarom volgden we haar advies en begonnen zaterdagmorgen aan de Brokeoff Mountain Trail. Volgens onze Day Hiker's Guide van de Nationale Parken lag er een tocht van 7,2 mijl (=11,6 km) met een hoogte verschil van 2.500 voet (=762 m) op ons te wachten. Misschien was het de temperatuur en/of de hoogte waarop we wandelden maar het begin van de tocht verliep alles behalve gemakkelijk en zware benen in combinatie met kortademigheid waren de hoofdingrediënten. Een halfuurtje later verbeterde de situatie gelukkig en wandelden we van het ene mooie in een volgend nog adembenemendere uitzicht. Geleidelijk aan nam de wind in kracht toe en dit was dan ook het teken dat we de top naderden. Ongeveer twee uur na het vertrek op de parking genoten we dan ook van een geweldig 360° panorama met daarin Lassen Peak en een zicht op de besneeuwde Mt. Shasta.

Ook al waren we alleen op de top en hadden we er graag geluncht, toch deed het koudegevoel ons beslissen om even later aan de afdaling te beginnen. De terugweg bestond net als de beklimming uit vele vergezichten en door de gesloten trail naar Lassen Peak kwamen ons nog vele wandelaars tegemoet. Een viertal uur na ons vertrek, stonden we terug bij de auto en moesten we toegeven dat deze hike absoluut mooier was dan de tocht naar de Yosemite Falls.

Vanaf de parking volgden we Highway 89, die de Southwest- met de Noordingang van het nationale park verbindt. Sulphur Works was de eerste stopplaats en de zwavelgeur, te vergelijken met rotte eieren, bij het uitstappen verklaarde meteen waar de naam vandaan kwam. Buiten een kokende modderpoel en een paar steamvents was er niet heel veel te bezichtigen. Enkele kilometers verderop stopten we bij Lake Helen. Het zicht op dit helderblauwe meer met op de achtergrond Lassen Peak was absoluut de moeite en bezorgde ons een hoog alpengevoel.

Omdat we wilden weten hoelang de trail naar Lassen Peak nog gesloten zou blijven, stopten we even op de parking aan het begin van deze hike. De aanwezige ranger meldde ons dat het nog wel een aantal weken zou duren en een tocht naar de top zouden we waarschijnlijk in 2011 moeten plannen aangezien de sneeuwval ook niet meer zo lang op zich zou laten wachten. Vervolgens stopten we nog even bij de Devastated Area en, hoe kan het ook anders, wegens werkzaamheden was het pad afgesloten. De korte wandeling naar "een stuk bos dat bijna helemaal vernietigd werd toen Lassen Peak in 1915 zijn top eraf blies" (=uitleg in de gids) zal dus ook voor een volgend bezoek zijn. Eenmaal bij de noordingang aangekomen, keerden we terug richting camping en aangezien we nog tijd genoeg hadden, besloten we om vandaag (in plaats van morgen zoals oorspronkelijk gepland) de Bumpass Hell Trail te doen. Dit pad van ongeveer 5 km heen en terug bracht ons temidden van vulkanische fenomenen zoals modderpoelen, steamvents en gele zwavelafzettingen.

Moe maar voldaan arriveerden we terug bij onze tent en naar goede Californische gewoonte sloten we de dag af bij het kampvuur.

Zondagmorgen genoten we nog van een lekker ontbijt in het visitor center alvorens we richting ons huis in Pinole terug keerden.