Endeavour's Bay Area Flyover

Op 12 April 1981 lanceerde NASA de eerste Space Shuttle en dit was meteen de officiele start van het Space Shuttle Program. Sindsdien hebben de ruimteschepen Columbia, Challenger, Discovery, Atlantis, Enterprise en Endeavour een 135-tal ruimtereizen gemaakt. Gedurende deze missies, meer bepaald tijdens de missie van de Challenger in 1986 en die van de Columbia in 2003, hebben 14 astronauten het leven gelaten.

Ongeveer 30 jaar later, op 21 Juli 2011, kwam er een einde aan het Space Shuttle tijdperk met de laatste vlucht van de Atlantis. Ondertussen hebben de 4 overblijvende space shuttles een definitieve rustplaats gevonden en gelukkig voor ons is die van de Endeavour in het California Science Center in LA. Maar alvorens de shuttle daar wordt tentoongesteld, maakte het ruimtetuig op 21 September nog een rondvlucht over de Bay Area. Voor deze laatste rondvlucht werd de space shuttle bovenop een Boeing 747 gemonteerd.

De foto hier beneden is gemaakt vanuit de Berkeley Hills.

Devils Postpile & Yosemite

Bij terugkeer van onze trouwtrip hadden we nog enkele dagen vrij en besloten we deze al kamperend door te brengen. Omdat we er van uit gingen dat het hoogseizoen toch al voorbij was, hadden we geen reservatie voor een campground gemaakt.

Tot nu toe hadden we Devils Postpile National Monument nog nooit bezocht, daarom zetten we koers in oostelijke richting en na een 4-tal uur rijden kwamen we aan bij de Tuolumne Meadows Campground, gelegen langs de Tioga Pass. Ook al stond er een bord "FULL" aan de ingang en ook al was het ondertussen donker, toch slaagden we er gelukkig nog in om een vrije kampeerplaats te vinden.

De volgende morgen passeerden we om 8 uur langs de ingang om onze kampeerplaats voor de komende dagen vast te leggen maar helaas bleek deze reeds voor het hele seizoen gereserveerd te zijn door een of andere bioloog van de National Park Services. De rangers wisten ons te vertellen dat er op dat moment continu biologen in het park aanwezig waren ten gevolge van het Hantavirus dat in Curry Village was aangetroffen en waardoor er tot dan toe al 3 mensen gestorven waren.

Blijkbaar vermeden ook heel wat toeristen Yosemite Valley om te overnachten en dit was dan ook de hoofdreden waarom onze campground volledig volzet was. Gelukkig was er wel nog een spot vrij iets verder in dezelfde loop. Terug bij de tent aangekomen, genoten we eerst van ons ontbijt en begonnen daarna met de verhuis van al ons materiaal.

Toen dit allemaal achter de rug was, vertrokken we richting Devils Postpile waar we na een rit van ongeveer 1,5 uur toekwamen. Vanaf het ranger station begonnen we aan onze halve mijl wandeling naar de fameuze basalt kolommen. Deze zijn de restanten van een lavastroom, die hier om en bij de 100,000 jaar geleden vloeide. Gedurende de afkoeling van de lava vormden er zich barsten in hexagonale vormen.

Een gletsjer zorgde er tijdens de laatste ijstijd (ongeveer 20,000 jaar geleden) dan weer voor dat de bovenkant van de basaltformatie vrij kwam te liggen en gladgeschuurd werd.

Vervolgens ging onze wandeling verder richting de Rainbow Falls, die een 2-tal mijl verderop lagen. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt er door de nevel van het naar beneden stortende water een regenboog gevormd. Maar zoals jullie op onderstaande foto kunnen zien, is de regenboog helaas niet altijd even duidelijk.

Toen even later een koppel aan ons vroeg of we een foto wilden maken, herkenden we meteen een bekend klinkend Amerikaans accent. Blijkbaar waren we niet de enige Belgen aan de waterval. Het koppel was bezig aan een 3 weken durende rondreis door het westen van de VS en na het geven van wat raad over welke parken zeker te bezoeken, begon het stilaan tijd te worden om naar de auto terug te keren.

Omdat we even voor 17:00 terug bij Tuolumne Meadows aankwamen, stopten we nog even bij het visitor center alvorens naar de camping terug te keren.

De volgende dag stond de North Dome trail op het programma. De hike vertrok vanaf de Tioga Pass op 8,100 voet hoogte en aangezien North Dome op 7,540 voet lag, beloofde het een aangename 4,4 mijl lange wandeling te worden. Het eerste deel van de wandeling voerde ons doorheen bossen en we kunnen jullie garanderen dat het hoogtepunt absoluut op het einde bij North Dome lag. Van daar uit hadden we een prachtig zicht op Half Dome en Yosemite Valley.

Na het nemen van voldoende foto's en het genieten van de vergezichten, begonnen we aan de terugweg en ook al was het exact dezelfde route als de heenweg, toch was het op geen enkel moment saai zoals onderstaande foto's wel zullen duidelijk maken.

Aangezien het nog ontzettend mooi weer was, besloten we na terugkeer bij de auto ons op het gemak te installeren op Tuolumne Meadows en weg te dromen terwijl we lazen in onze boeken van Nieuw Zeeland.
Op de camping genoten we van een heerlijke barbecue en brachten de avond door aan het kampvuur. Helaas was dit alweer het einde van onze kampeertrip en vertrokken we de volgende morgen terug naar huis.

Onze trouw!!!

Zoals de meesten onder jullie al wel weten, traden we onlangs in het huwelijksbootje. Na meer dan een jaar voorbereiden vanop afstand was het op 8 september eindelijk zover. Mama en papa (Annie en Nico) namen de kerkversiering voor hun rekening en op vrijdagavond trokken we dan ook richting Heppeneert om alle bloemstukken te gaan plaatsen. Ook onze ceremoniemeester Guy was aanwezig voor de laatste afspraken te maken en om mee te helpen met de versiering.

Rond 21:30 waren we klaar met het versieren van de kerk en scheidden onze wegen, allez toch voor de komende 12 uur. Anneleen ging namelijk bij haar ouders slapen terwijl Raf de laatste avond in Maaseik doorbracht.

Onze huwelijksdag begon al redelijk vroeg met afspraken bij de kapper, make-up sessie voor Anneleen en oppikken van trouwboeket en corsages voor Raf. Tegen 9 uur verzamelde de bruidssuite in Molenbeersel en hielp Anneleen's mama bij de laatste voorbereidingen en het aandoen van het trouwkleed. Omstreeks 9:30 was het dan zover: met een licht verhoogde hartslag en iet-of-wat klamme handen beldde Raf aan. Toen de deur gesloten bleef na de eerste poging, moest Raf nog een tweede en derde keer proberen alvorens de mooiste bruid ter wereld stilletjes de deur opende. Wat volgde waren zeer intense momenten en we namen ook ruim de tijd om elkaar te bekijken en te genieten van dit moment.

Iets voor 10 vertrokken we dan tesamen met fotograaf Rob en Sofie op fotosessie. Het komende uur was een race doorheen de gemeente Kinrooi met haltes op de meest onverwachte locaties. Bij het zien van de trouwfoto's naderhand konden we onze ogen niet geloven. Hieronder dan ook een selectie uit de trouwreportage:

Tegen dat we rond 11 terug in Molenbeersel toekwamen, waren ook de chauffeurs gearriveerd zodat we vrijwel meteen richting het gemeentehuis van Kinrooi vertrokken waar onze wettelijke trouw om 11:30 stond gepland. Het werd een korte maar mooie ceremonie en een kwartiertje later verlieten we als de familie Peeters-Daemen het gemeentehuis.

We keerden vervolgens terug naar Molenbeersel waar mama en papa (Leentje en Jacky) de lunch hadden verzorgd. Na heerlijke broodjes en een glaasje Cava werd het tegen 13 uur stilaan tijd om onze plaatsen in de auto's in te nemen aangezien we om half 2 verwacht werden in de kerk van Heppeneert.



De huwelijksviering werd een volgend moment van puur genieten. Alles was tot in de puntjes voorbereid en de muzikale omkadering was op en top.




Nog voor we het goed en wel beseften, was de dienst al voorbij en liepen we als geringd koppel de kerk uit. Wat volgde bij het buitenkomen was een stortbui van rijst gevolgd door het loslaten van 2 witte duiven. En ook al was hun vlucht niet heel erg lang, het feit dat ze beiden naast mekaar in een nabijstaande boom gingen zitten, zagen we als een veelbelovend voorteken voor ons getrouwd leven.

Na het in ontvangst nemen van de gelukwensen vertrokken we richting hotel Stiemerheide waar onze receptie en avondfeest zouden doorgaan. Wat volgde was een namiddag, avond en nacht van culinair genieten en blij weerzien met vrienden, familie en kennissen. De onderstaande foto's geven jullie een beeld van dit alles.

Toen rond 4 uur 's morgens de laatste gasten vertrokken, konden we moe maar zeer voldaan en gelukkig terugkijken op de mooiste dag van ons leven. Via deze willen we dan ook nog alle aanwezigen en iedereen, die op de een of andere manier bijgedragen heeft aan deze speciale dag, van harte bedanken.