Te voet door San Francisco

Na de 49-Mile Scenic Drive enkele weken geleden, was het gisteren tijd voor een tweede bezoek aan San Francisco en meerbepaald downtown.

's Morgens parkeerden we de auto aan Pier 29 ($10/dag in het weekend) en begonnen onze wandeling richting Fisherman's Wharf. Enkele minuten later arriveerden we aan Pier 39; de aaneenschakeling van winkeltjes, restaurants en andere toeristische attracties doen je zelfs bijna vergeten dat je op een pier wandelt. Van op het NW-uiteinde van de pier hadden we een mooi uitzicht op Alcatraz en aanschouwden we de immer talrijk aanwezige zeeleeuwen.

We zetten onze route verder langsheen de talrijke souveniershops en attracties op Jefferson Street om vervolgens bij het eind/begin-station van de Powell-Hyde Cable Car uit te komen. Op deze plaats worden de trams bij aankomst letterlijk manueel met de neus in de goede richting gedraaid via een groot platform. Aangezien we in de toekomst sowieso met onze bezoekers een rit op deze historische tramlijn gaan doen, besloten we om deze keer te voet verder te gaan. De stevige beklimming van Hyde Street bracht ons al snel bij Lombard Street.

Omdat de hellingshoek 27° bedroeg, besloot men deze straat door middel van een aantal bochten aan te leggen en dit resulteerde in de naam "Crookedest Street" of te wel bochtigste straat van Amerika. Filmliefhebbers onder ons gaan de straat zeker en vast kennen van films zoals Vertigo (Alfred Hitchcock) en Herbie.

Eenmaal deze met auto's overladen straat te zijn afgedaald, vervolgden we onze wandeling in de richting van Washington Square in het North Beach district; deze buurt wordt ook wel Little Italy genoemd vanwege de talrijke Italiaanse cafés en restaurants. Dat er naast een Italiaanse gemeenschap ook zéér veel Chinezen in San Francisco wonen, werd ons even later duidelijk bij het naderen van Chinatown. Misschien kwam het door het Autumn Moon Festival maar zolang we in Chinatown wandelden hadden we totaal niet het gevoel van in Amerika te zijn en zelfs toeristen leken deze buurt te mijden. Een half uur van wringen en totaal geen Engels te horen, bracht ons bij de Chinatown Gateway.

Van hieruit gingen we richting Union Square, dat in de winkelbuurt gelegen is (-> randinformatie voor de shoppers onder jullie). Buiten het Victoriamonument ter nagedachtenis van de Spaans-Amerikaanse oorlog (1898) is er niet veel speciaals aan dit plein. Voor ons echter was Union Square ditmaal wel belangrijk; we hadden er namelijk onze eerste afspraak met The Cheesecake Factory. Naast kaastaart (zoals de naam al deed vermoeden) vind je hier ook heerlijke gerechten voor een schappelijke prijs.

Rond half vijf verlieten we VOLdaan het restaurant en waggelden we doorheen het financial district richting de Ferry building. Net voor we daar aankwamen, maakten we nog even kennis met de harde realiteit van de daklozen. Er stond namelijk een hele rij daklozen (met hun hele bezittingen in winkelkarren) aan te schuiven om eten te krijgen. De lengte van de rij en de hoeveelheid eten aan het begin van de rij, deden ons vermoeden dat meerdere van hen met honger de nacht in zouden gaan.

Na nog een pauze aan de waterkant en een korte wandeling stonden we iets later terug bij de auto en konden we terugkijken op een geslaagde dag.

P.S. 1: Misschien zijn er onder jullie al enkelen die ons zich niet meer voor de geest kunnen halen, dus daarom hier nog even een recente foto.

P.S. 2: En degenen die nog niet in de kerststemming zouden zijn, vinden hier alvast enkele sfeerbeelden ter voorbereiding.