Christmas holiday San Diego: part 3

Doordat San Diego slechts op een steenworp van de mexicaanse grens ligt, hadden we graag een blitsbezoek aan Tijuana gebracht. Na meerdere internet reviews en navraag bij enkele locals besloten we ons geen problemen op de nek te halen en van deze uitstap af te zien. In plaats daarvan reden we naar San Ysidro om toch de sfeer op te snuiven van de drukste grenspost ter wereld. Op deze plaats passeren dagelijks zo’n 100,000 mensen. Het viel ons meteen op dat het wel degelijk moeilijker is de VS in te komen dan uit te gaan.

Vervolgens keerden we richting San Diego terug en brachten we een bezoek aan het Cabrillo National Monument. Dit gebied is genoemd naar de Spaanse ontdekkingsreiziger Juan Rodriguez Cabrillo, die 50 jaar na Columbus als eerste Europeaan voet aan wal zette aan de westkust van het huidige VS. Van aan het visitor center hadden we een mooi uitzicht over San Diego Bay en North Island, waar de grootste US Navy basis gelegen is.


Ook kwamen we via een documentaire in het auditorium meer te weten over de migratie van de grijze walvis. Deze zoogdieren overwinteren in de lagoons voor de kust van Mexico en brengen hier hun jongen ter wereld na een draagtijd van 13 maanden. In het begin van het jaar zetten ze koers richting hun zomerverblijf in de koude wateren van de noordpool waar ze zich opnieuw voeden. Gemiddeld verliest een walvis immers 1/3e van hun gewicht tijdens de jaarlijkste 10,000 à 12,000 mile rondtrip naar Mexico en terug. Beneden vinden jullie een kaartje van deze langste (gekende) migratie van alle zoogdieren.

Vervolgens wandelden we richting Point Loma Lighthouse. Deze vuurtoren werd in 1854 in opdracht van de US Coast Guard gebouwd en loodste de schepen in de daarop volgende 36 jaar veilig in en uit de haven van San Diego. Het licht, waarbij er gebruik gemaakt werd van een Fresnel lens, was tot op een afstand van 32 mijl zichtbaar en diende 24/7 bewaakt te worden. Tijdens de 36 jaar dat de vuurtoren in gebruik was, passeerden in totaal 11 vuurtoren wachters en 22 assistenten de revue.



Op de terugweg naar het hotel hielden we ook nog even halt aan het Fort Rosecrans National Cemetery.


Alvorens het restaurant, Buca di Beppo, op te zoeken, wandelden we ook nog naar Seaport Village waar men volop bezig was met de voorbereidingen van het Red Bull New Year - No Limits event. Op oudejaarsavond zouden Levi LaVallee en Robbie Maddison beiden een sprong maken van 412 voet (125 meter) over de San Diego baai. Ondertussen kunnen we jullie mededelen dat beide heren de sprong tot een goed einde hebben gebracht en via deze link kunnen jullie hen in actie zien.


De volgende morgen was het helaas al weer tijd om onze koffers te pakken en richting Pinole terug te keren. Onderweg stopten we wel nog bij de missies van San Diego en San Luis Rey; 2 van de in totaal 21 Californische missieposten (zie foto voor een overzicht).

Christmas holiday San Diego: part 2

Omdat San Diego een van de befaamdste dierentuinen ter wereld herbergt, brachten we de volgende dag een bezoek aan San Diego Zoo. Aangezien we onszelf ondertussen ook wel een beetje kennen en het een goedgevulde dag beloofde te worden, vertrokken we op tijd richting Balboa Park en arriveerden we 10 minuten na openingstijd aan de ingang. Hoewel een bustour en aerial tram in het toegangsticket waren inbegrepen en hier blijkbaar zo’n 80% van de bezoekers gretig gebruik van maakten, stipelden wij na ontvangst van de plattegrond onze dagwandeling langsheen de volgende zones uit: urban jungle, outback, africa rocks, panda canyon, elephant odyssey, polar rim en lost forest.


Het absolute hoogtepunt van ons bezoek beleefden we bij Bai Yun en Gao Gao, 2 van de 11 pandaberen op amerikaanse bodem. Zoals jullie misschien weten zijn panda’s met uitsterven bedreigd, en leven er momenteel nog maar 1600 in China, het enige land waar pandaberen in het wild voorkomen. Moederpanda Bai Yun, die momenteel 20 jaar oud is, is in het wild geboren maar toen ze 6 maanden oud was door haar familie verstoten. Sinds haar verblijf in San Diego Zoo heeft ze al 5 cups op de wereld gebracht, waarvan de eerste 4 terug naar China zijn moeten keren doordat Bai Yun nog steeds eigendom van China is.


Yun Zi, het 2,5-jarig kleintje, leeft momenteel wel nog in de Zoo, maar bracht de dag helaas achter de schermen door. Dit werd echter ruimschoots goedgemaakt door papa panda Gao Gao, de cutest on earth zoals jullie op onderstaande foto’s kunnen zien.


Ook al zagen we nog talrijke andere niet-alledaagse beesten zoals de ijsbeer, het jachtluipaard, de puma en koala’s, toch werd de show van de dag gestolen door een trio bestaande uit 2 hippo’s en een kleine hyperactieve aap. Telkens wanneer de hippo’s dachten dat ze eindelijk op hun gemak konden knabbelen op een rietstok, dacht het aapje er anders over. Het ene moment trok het aapje de rietstok uit de bek van het nijlpaard, terwijl hij het andere moment de rug van het nijlpaard als eiland gebruikte om een andere stok uit het water te vissen.


Vlak voor aankomst bij het hoogstgelegen punt van de zoo waar het polar bear station was ondergebracht, hadden we een 4D ervaring bij het zien van de film “Happy Feet”. Naast de traditionale 3D effecten, werd er ook gebruik gemaakt van andere middelen waardoor we ons het ene moment midden in een sneeuwstorm bevonden en even later de trillingen van duizend dansende pinguins konden voelen.

De San Diego Zoo pakt ermee uit dat ze alle beesten zo veel mogelijk in hun natuurlijke leefomgeving onderbrengen. Voor de meeste beesten was dit wel van toepassing, al hadden we wel onze bedenkingen bij het vertrek van de ijsberen. Al kan het natuurlijk wel zijn dat de zoo de ijsberen alvast wil klaarstomen voor het nieuwe tijdperk na het smelten van het noordpoolijs.

Om onze 8 uur durende wandeling toch even te onderbreken, besloten we de aerial tram richting de ingang te nemen. Eerlijk gezegd viel deze kabelbaantocht op een hoogte van 55 meter ons wat tegen aangezien we gehoopt hadden op een mooi overzicht over de zoo.


We leerden ook het ambassador programma beter kennen. Dit is een programma waarbij bezoekers mits extra betaling in aanraking kunnen komen met exotische diersoorten. Een voorbeeld hiervan is het jachtluipaard. Om dit prachtige beest bij publieke optredens in toom te houden, wordt het van jongs af aan opgevoed tesamen met een puppie, zodat er een vertrouwensband ontstaat tussen beide dieren. Hierdoor gaat het jachtluipaard zich net zoals de hond als een echt huisdier gedragen bij contact met mensen.


Verder leverde dit bezoek ook nog volgende mooie en grappige foto’s op.

Christmas holiday San Diego: part 1

Aangezien de laatste weken enorm druk waren, besloten we om tussen Kerst en Nieuw er enkele dagen tussenuit te gaan. Omdat we San Diego, de 2de grootste stad van California, nog niet bezocht hadden en we temperaturen van meer dan 20 graden wel konden appreciёren, besloten we richting het zuiden te trekken.


De eerste dag werd voornamelijk gevuld door een 8,5 uur durende rit en om de benen toch nog even te kunnen strekken sloten we de dag af met een wandeling door het Gaslamp Quarter waar ook ons hotel gelegen was. Deze buurt die een 16-tal blokken in beslag neemt, is momenteel het levendige centrum van San Diego waar restaurants, hotels, winkels en nightclubs het decor vormen.


Dinsdagmorgen brachten we eerst een kort bezoek aan Petco Park, dat de thuisbasis is van de San Diego Padres. Vervolgens gingen we via Seaport Village richting de USS Midway waar we de komende 4 uur zouden spenderen.


Dit vliegdekschip werd in 1945 gebouwd voor $90,000,000 en kan sinds 2004 in San Diego als museum bezocht worden. Naast een grote bijdrage in de Vietnam oorlog speelde dit schip ook een belangrijke rol in 1991 tijdens Operation Desert Storm.




We begonnen onze rondtocht op het Hangar Deck. Dit niveau van het schip werd zoals de naam doet vermoeden gebruikt als steltplaats met een capaciteit van een 120-tal vliegtuigen. Via een grote lift konden deze naar het Flight Deck gebracht worden, om van daar aan hun missie te beginnen. Momenteel staan er een 20-tal gerestaureerde vliegtuigen en helicopters op het vliegdek opgesteld. Van zolang het schip in dienst was, bevond er zich een 4500-koppige bemanning aan boord, waaronder 225 koks, 200 piloten, 5 dokters en 3 tandartsen. Tijdens een 6 maanden durende missie waren er bijvoorbeeld ongeveer 9000 tandartsbezoeken. Om deze “stad” draaiende te houden, was er dagelijks ook onder andere 10 ton eten, 1000 sneeën brood en 3000 aardappelen nodig.




De self-guided tour bracht ons verder langs de slaapvertrekken. Zoals jullie op onderstaande foto’s kunnen zien, bepaalde de stand hier het slaapcomfort.



Vervolgens passeerden we nog de machinekamer, anchor room, wasserij, keukens en ziekenboeg. Ook had ieder squadron hun eigen “ready room”. Naast de briefing en de-briefing van iedere missie diende ze eveneens als een soort ontspanningsruimte.


Ook al hadden we niet meer de tijd voor een geleide tour doorheen de controle toren in de island tower, toch bezochten we nog kort de vertrekken van de admiraal (hoogste positie in de Navy) en de kapitein met aansluitend de "radio room" van waaruit de bevelen werden gegeven en die ook in rechtstreeks contact met het Witte Huis kon staan wanneer beslissingen op presidentieel vlak vereist waren. Zo kwam er in 1991 in deze ruimte het START-signaal binnen voor de operatie “Desert Storm”.


Eenmaal terug aan land namen we de San Diego Trolley naar Old Town. In het hartje van dit oude stadsgedeelte ligt het Old Town State Historic Parc, waar je een goed beeld krijgt van het leven tijdens de 19de eeuw in San Diego in de talrijk gerestaureerde gebouwen.


We sloten de avond af in Casa Guadalajara en genoten er van een overheerlijke mexicaanse maaltijd.