4 jaar samen

Afgelopen weekend was het eerste sinds onze aankomst in de VS dat we eens geen daguitstap gepland hadden. Maar wees gerust we hebben ons niet verveeld en absoluut niet met onze duimen moeten draaien.
Zaterdagmorgen vertrok Anneleen richting Berkeley om een repetitie bij te wonen van het koor waar ze sinds een aantal weken bij is aangesloten. Later dit jaar, in december meerbepaald, geeft het Berkeley Community Chorus & Orchestra een drietal concerten met op het programma stukken van Handel, Haydn en Bach en als we tijdens de concerten mogen filmen, vinden jullie in latere blogberichten wellicht enkele filmfragmenten terug.

Dit weekend waren we ook 4 jaar samen en om dit te vieren, besloten we om eens gezellig onder ons tweetjes te gaan tafelen in San Francisco. Omdat we eens iets anders wilden, hadden we een aantal weken geleden reeds "a table for two" gereserveerd bij Opaque - Dining in the Dark. Ook in Europa kent men dit soort restaurants en het speciale eraan is dat er totaal geen verlichting is waardoor je absoluut niets kunt zien zolang je aan tafel zit. De bedoeling van dit restaurant is enerzijds al je zintuigen (behalve de ogen dan) optimaal te stimuleren en anderzijds wil men er aantonen dat blinde personen niet per se minderwaardige jobs dienen uit te voeren dan mensen met een perfect zicht. Het is namelijk zo dat de obers in dit restaurant allemaal blind zijn.

Onmiddellijk bij aankomst en alvorens het restaurant binnen te worden geleid, kregen we de menu te zien en moesten we onze keuze doorgeven. Daarna kwam onze waitress Courtney ons halen en leidde ze ons zonder al te veel problemen naar onze tafel. Aan de geluiden te horen, was er veel volk in het restaurant aanwezig maar hoeveel aanwezigen en vooral waar iedereen zat, daar hadden we totaal geen idee van. Naarmate we langer binnen waren, beseften we eens te meer dat je dankbaar moet zijn voor iedere minuut dat je een goed zicht hebt. Daarnaast steeg ons respect voor blinde mensen ook enorm want we kunnen jullie garanderen dat alles toch niet zo evident is wanneer je slecht of niet ziet.

De hele avond werd een aaneenschakeling van genieten van elkaar, de intieme sfeer, de waargenomen geurenpaletten en het bijzonder lekkere eten. We willen jullie dan ook allemaal aansporen om deze ervaring zelf ooit mee te maken en om jullie alvast een voorsmaakje te geven, vinden jullie hier beneden een sfeerbeeld.

Een drietal uur later verlieten we het restaurant en maakten we nog een wandeling langs onder meer de City Hall en de Opera.

Zondag brachten we het grootste deel van de dag binnen door omdat de regen met bakken uit de lucht viel. 's Avonds waren we uitgenodigd om te gaan eten bij Daniel, de schoonbroer van Stuart en Greta (onze huisbazen). Naast het feit dat hij familie is van onze huurbaas, kennen we hem ook van bij onze spinning class op woensdagavond in de Berkeley Ironworks. Naast ons twee waren ook nog onze landgenoten Annette en Wim aanwezig. Zij wonen al sinds 1985 in Californië en net zoals Anneleen werkt Wim op het Lawrence Berkeley National Lab. Het werd een gezellige avond en een mooie afsluiter van het weekend.