Roadtrip parents: Bryce en Zion National Park

Na achtereenvolgens Kings Canyon, Sequoia NP, Death Valley en Grand Canyon te hebben bezocht, begon onze roadtrip met de ouders stilaan richting het einde te lopen. We vertrokken na in Page overnacht te hebben dan ook richting ons voorlaatste park: Bryce Canyon. Maar eerst hielden we nog even halt aan de Glen Canyon Dam om daarna Arizona te verlaten en Utah binnen te rijden.

Nog voor het binnenrijden van het park kregen we al een eerste voorsmaakje van wat ons te wachten stond en, ook al hadden we al veel uitersten tijdens onze trip gezien, toch keken we met verbazing naar de rode gesteentes rondom ons. Door de tijd heen heeft erosie door wind en water er namelijk voor gezorgd dat er zeer speciale structuren in de rotsen ontstaan, ook wel hoodoos genoemd. Na het binnenrijden van het park en een korte stop in het visitor centrum zetten we koers richting het gigantische amphitheater van Bryce Canyon. Wat ons daar te wachten stond was het mooiste uitzicht van onze roadtrip tot zover. We hopen dan ook dat we dit met onderstaande foto's duidelijk kunnen maken.

Om alles goed op ons in te laten werken, besloten we om na de lunch eerst van Sunset naar Sunrise Point te wandelen en pas nadien in de canyon af te dalen. De afdaling tussen dit "gesteente met karakter" maakte nog meer indruk dan het uitzicht vanaf de bovenrand en wat volgde was de ene fotoshoot na de andere. En na iedere bocht volgde weer een compleet ander decor waardoor de wandeling naar beneden zeer verslavend werkte. De uitspraak "We zullen nog wandelen tot aan die bocht maar dan moeten we echt wel terugkeren" werd dan ook de rode draad doorheen onze trip.


Omdat we nog helemaal tot aan Rainbow Point (= zuideinde van de weg doorheen Bryce Canyon) wilden geraken, besloten we toch maar terug aan de klim naar de parking te beginnen. Daar aangekomen stopten we onder andere nog aan Natural Bridge om uiteindelijk aan Rainbow Point aan te komen. Deze plaats was niet het hoogtepunt van ons bezoek aan Bryce Canyon maar met een hoogte van 9115 voet (2778 meter) boven zeeniveau wel het absolute hoogste punt.

In tegenstelling tot de eerder bezochte parken kan je Bryce slechts op één plaats met de auto binnen rijden. Daarom maakten we rechtsomkeer aan Rainbow Point en begonnen meteen aan de 33 kilometer lange terugrit richting de in/uitgang. Bij het verlaten zetten we koers richting St. George vanwaar we de volgende morgen richting Zion NP zouden vertrekken.

Bij het visitor center namen we de shuttle helemaal tot aan het uiteinde van de Zion Canyon Scenic Drive. Vanaf deze plaats, ook wel Temple of Sinawava genoemd, kan je een heel eind langsheen de Virgin rivier wandelen en één van de must do's in Zion is de hike doorheen The Narrows. Helaas was het waden doorheen de Virgin rivier geen optie tijdens ons bezoek omwille van de grote hoeveelheid smeltwater door de enorme sneeuwval eerder dit jaar.

Op de terugweg richting het visitor center hielden we ook nog even halt aan de Weeping Rock. Op deze plaats komt het water uit de rotsen gedrupt en door de jaren heen hebben er zich dan ook hangende tuinen gevormd. Vanaf Weeping Rock keerden we zonder verdere tussenstop terug richting de auto maar voor we vertrokken, maakten we wel nog enkele foto's van de lokale fauna waaronder de massaal aanwezige processierupsen. Gelukkig was dit een ander soort rups dan in België waardoor we jeuk-vrij koers konden zetten richting Las Vegas om daar te kunnen genieten van het laatste avondmaal (van deze trip tenminste).


Omdat het vrijdagavond was, waren de prijzen voor de hotels in Sin City een heel pak duurder als tijdens onze vorige tussenstop. Toen ze ons bij navraag aan de balie in het Royal Resort meldden dat de kamerprijs $159 per nacht was, terwijl het via booking.com slechts $77 zou zijn, besloten we om nog snel via het internet te boeken. Even later wandelden we dus met een enorme smile op ons gezicht de lobby in maar dit veranderde al snel toen we te horen kregen dat ze in het hotel geen bevestiging hadden gekregen (terwijl wij die wel al via email hadden). Een uur en de nodige telefoontjes naar booking.com later kregen we toch waar we recht op hadden :-) Vervolgens vertrokken we te voet richting The Venetian waar we in de Taqueria Canonita gingen eten. De Ahi Tuna en de Margarita met Grand Marnier kunnen we zeker en vast aanbevelen. Toen we terug buiten kwamen was de temperatuur ondertussen al serieus gedaald waardoor we besloten om nog tot aan de watershow voor de Bellagio te wandelen om dan terug te keren naar het hotel.


De laatste dag van onze 4-staten rondreis werd volledig ingenomen door de 9 uur lange terugrit naar Pinole.