Na ons relatief kort verblijf in Las Vegas vertrokken we 's morgens richting
Grand Canyon. Maar eerst moesten we wel nog van onze berg pizza's afgeraken van de avond te voren en omdat we deze niet in de vuilbak wilden gooien besloten we om ze uit te delen aan de daklozen. Eenmaal deze uitdeling een feit was, zetten we koers naar onze eerste stopplaats van de dag, de
Hoover Dam.
Alvorens naar de dam zelf te gaan, wandelden we eerst over de nieuw gebouwde
Mike O’Callaghan – Pat Tillman Memorial Bridge van waarop je een mooi uitzicht hebt over de Hoover dam en de 300 meter lager gelegen Colorado rivier. De volgende halte was de dam zelf en voor de bouw van deze gigantische constructie waren op het piekmoment meer dan 5.000 werkkrachten nodig. Om al deze "tijdelijke" werkkrachten te huisvesten, werd de stad Boulder City uit het niets opgericht.
In de wintermaanden ga je bij het oversteken van de dam meteen een uur verder in de tijd aangezien op deze plek ook de overgang tussen de Pacific en de Mountain Time gelegen is maar aangezien Arizona niet meedoet aan de omschakeling van winter- naar zomertijd hoefden we vandaag onze horloge niet te verzetten.
Aangezien we al wat tijd verloren hadden met het uitdelen van de pizza's en we vandaag, in tegenstelling tot gisterenavond, vroeger in het hotel wilden aankomen, vertrokken we richting Flagstaff waar we de komende 2 nachten zouden slapen. Onderweg hielden we wel nog even halt om een foto te maken van de
Route 66. Deze historische route liep van Chicago tot in Los Angeles en staat bij vele auto- en motofanaten nog steeds op de TO DO lijst.
In het hotel aangekomen, kropen we vroeg onder de wol aangezien er voor ons (Anneleen en Raf) de volgende dag de Bright Angel Trail op het programma stond en we daarom al om 6:30 aan het ontbijt zouden verzamelen.
Na het ontbijt en een rit van 1,5 uur parkeerden we de auto rond 9:00 uur bij de Maswik Lodge in Grand Canyon Village. Bij het begin van de trailhead namen we afscheid van de ouders aangezien zij vandaag in westelijke richting langs de canyon zouden wandelen tot aan Hermits Rest.
Vanaf de Bright Angel Lodge begonnen we aan de afdaling in de canyon met als einddoel Plateau Point van waar we een mooi uitzicht over de Colorado rivier zouden hebben. De mensen die de inspanningen geringer willen houden maar toch van het uitzicht willen genieten, kunnen de tocht ook met "Belgische" ezels afleggen. Tijdens de afdaling stond er namelijk een groep Amerikanen op ezels te rusten en te genieten van het uitzicht op de Canyon. Toen we achter de groep door wilden passeren en één ezel niet naar voren wilde, vertelde de gids dat dat kwam omdat het een Belgische ezel was. Mijn vraag of hij iets tegen Belgen had en de daarop volgende uitleg dat we van België waren, bracht iedereen aan het lachen. Toen we ietsje verderop waren, hoorden we hem nog tegen de groep zeggen "What are the odds?"
In tegenstelling tot de meeste hikes waar we naar de top van een berg wandelen, was het eerste deel van deze tocht het minst vermoeiende. We zouden over een afstand van 6,1 mijl (9.82 km) namelijk 3.015 voet (919 m) dalen en op onderstaande foto zien jullie duidelijk tot waar we wilden geraken.
Het is natuurlijk plezant om zo'n foto's te maken al was de keerzijde van de medaille wel dat we dezelfde weg later op de dag in omgekeerde volgorde zouden moeten afleggen. Maar alé dat waren natuurlijk zorgen voor later.
Wat ons de komende uren te wachten stond, was een aaneenschakeling van oooh's en aaah's en ook al krijg je dit zelden goed op foto vastgelegd toch hopen we dat jullie een idee krijgen via onderstaande foto's.
Na 4,6 mijl gewandeld te hebben over stoffige zandpaden kwamen we aan in een groene oase, ook wel Indian Garden genoemd. Hier hielden we even halt om te genieten van de schaduw en om wat krachten (in de vorm van een energy bar) op te doen alvorens aan de laatste 1,5 mijl tot onze eindbestemming te beginnen. Ook al wordt er voldoende gewaarschuwd dat men niet in 1 dag mag proberen om tot aan de rivier (Phantom Ranch) af te dalen en terug te keren, toch was de verleiding groot om vanuit Indian Garden het rechterpad (naar Phantom Ranch) te kiezen in plaats van het geplande linkerpad (naar Plateau Point). In dat geval is het verstandig om te overnachten op de camping aan de rivier of in de Phantom Ranch (waar de reservaties vaak 13 maanden van te voren dienen te gebeuren).
Uiteindelijk besloten we om ons toch maar aan het oorspronkelijke plan te houden en de ultieme uitdaging voor een andere keer te houden. Een 40-tal minuten later arriveerden we aan Plateau Point en genoten we een hele tijd van het uitzicht op de Colorado en de grootsheid van de Grand Canyon.
De nodige fotoshoots en rust later, begonnen we stilaan aan de terugweg uit de canyon en besloten we om in de toekomst zeker de afdaling tot aan de rivier te doen. Al bij al viel de beklimming nog zeer goed mee (waarschijnlijk mede door het niet extreem warme weer) en deden we er net even lang over als de afdaling waardoor we 6,5 uur na ons vertrek terug boven aan de South Rim aankwamen. Ondertussen zaten de ouders ook op de shuttle bus van Hermits Rest richting Bright Angel. Aangezien we ook nog de zonsondergang over de canyon wilden bijwonen, besloten we om te gaan eten in Market Plaza alvorens richting Yavapai Point te rijden. Eenmaal de zon over de canyon was ondergegaan reden we terug richting Flagstaff en vielen daar moe maar voldaan in slaap.
's Morgens vertrokken we opnieuw richting Grand Canyon Village vanwaar we de Desert View Drive in oostelijke richting langsheen de canyonwand zouden volgen. Na een stop bij Grandview Point en Moran Point kwamen we aan bij het Tusayan Ruin and Museum. Op deze plaats bezochten we de ruines, die ons een beter zicht gaven op het leven van de Pueblo indianen zo'n 800 jaar geleden.
Vervolgens stopten we nog even bij Lipan Point wat blijkbaar de populairste plaats voor vogels is om de Grand Canyon over te steken aangezien de afstand (13 km) daar het kortste is tussen de North en South Rim. Eenmaal het park verlaten te hebben, ging onze tocht richting Page verder doorheen het woestijnlandschap van het Navajo indianen reservaat.
Vlak voor we Page bereikten, bogen we nog even af richting Horseshoe Bend. Op deze plaats maakt de Colorado, zoals de naam al doet vermoeden, een hoefijzer-vormige bocht doorheen het landschap. Vanaf de parking is het ongeveer een kilometer wandelen tot aan de steile kliffen vanwaar je een schitterend zicht hebt op de 300 meter lager gelegen rivierbocht.
Binnenkort kunnen jullie ook meer gedetailleerde routebeschrijvingen terug vinden van de meest uitdagende hikes die we tot nu toe in de VS hebben gedaan.
Met de nodige vertraging is er sinds gisteren een nieuwe pagina met meer info over reeds afgelegde hikes op onze blog terug te vinden. Naast de afgelegde afstand en overbrugde hoogteverschil, vinden jullie er voor iedere hike ook een kaartje, korte routebeschrijving en een link naar het respectievelijke verslag terug.
We hebben de pagina in het Engels opgesteld vanwege de grotere kans dat bekenden vanuit Californië aan de tochten gaan beginnen dan dat jullie vanuit België over komen gevlogen om hier enkele uren te wandelen. Moesten jullie toch graag de Nederlandstalige routebeschrijving,... willen hebben dan laten jullie het maar weten.
