Zomervakantie deel 3: Redwoods

Na enkele dagen te hebben doorgebracht temidden van lavavelden en in de buurt van Crater Lake, vertrokken we richting Redwoods National & State Park voor de laatste stop van onze zomervakantie trip.


Aangezien we pas in de late namiddag op Mill Creek Campground toekwamen begonnen we meteen met het opzetten van onze tent. En ook al hadden we reeds meerdere malen in bossen gekampeerd, toch bezorgde deze camping ons een heel ander gevoel. Voor iedere kampeer site was namelijk een kleine open ruimte vrijgemaakt temidden van een soort regenwoud bestaande uit gigantische redwoods, varens en verscheidene jungle-planten. Na het avondeten en voor het donker werd, lazen we nog wat en werd er nog het nodige hout gekliefd voor het kampvuur. In tegenstelling tot de vorige 2 parken, konden we in Redwoods de warmte van het vuur 's avonds echt wel gebruiken.


Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, vertrokken we de volgende ochtend richting Jedediah Smith Redwoods State Park voor een verkenning van de Howland Hill Road. De rit over deze onverharde weg doet je nog maar eens beseffen hoe gigantisch de redwood bomen zijn als je er tussendoor rijdt. In tegenstelling tot de sequoia's in Kings Canyon en Sequoia National Park, die de meest volumineuze ter wereld zijn, breken de Redwoods het record van de hoogste ter wereld te zijn.

De eerste stop lasten we in bij de Stout Memorial Grove, door velen het meest schilderachtige redwood bos genoemd. We volgden het 0,6 mijl lange wandelpad langsheen talrijke redwoods, varens en andere planten.




Vervolgens reden we verder tot aan de Boy Scout Tree trail waar het ongeveer 2,7 mijl lange wandelpad ons langsheen de Boy Scout Tree tot aan de Fern Falls bracht. Het was een ideale wandeling om de benen te strekken maar zeker geen hoogtepunt van de vakantie.

Na al dat gewandel vonden we het tijd voor een Drive-Thru maar dan niet bij de typische McDonald's of Burger King. Onderstaande Drive-Thru is 735 jaar oud en 4.5 meter in diameter op ooghoogte.


Als afsluiting van de dag reden we nog even door tot aan de Klamath River waar sinds eind Juni een grijze walvis en haar kalf hun nieuwe thuisbasis hadden gevonden. Het walvis jong was een 2-tal weken voor ons bezoek terug richting oceaan gezwommen terwijl de moeder in de buurt van de brug bleef rondzwemmen.


Onze laatste volledige dag in het park begonnen we 's morgens met de Damnation Creek trail. Vanaf Highway 101 daalden we een 400-tal meter af in westelijke richting. Gedurende de hele wandeling hadden we totaal niet het gevoel dat we richting de oceaan wandelden en een 100-tal meter voor het bereiken van de kust namen we pas een zoutgeur waar. Even later hoorden en zagen we de oceaan dan ook effectief.


Het nadeel van continu te dalen tijdens de heenweg is helaas wel dat de terugweg een pak zwaarder beloofde te worden maar al bij al viel dit nog wel mee en een 2-tal uur na aanvang van de wandeling stonden we terug bij de auto.

Vervolgens reden we zuidwaarts richting Big Tree maar hielden wel nog een 2de keer halt bij de brug over de Klamath rivier om opnieuw een heel arsenaal foto's te maken van de grijze walvis. Achteraf gezien waren we blij dat we dit gedaan hadden want enkele dagen later is de walvis gestorven. Toen we 's avonds terug naar de camping reden, konden we nog genieten van een gratis lichtspel dat werd opgevoerd door een juiste hoeveel mist en zonlicht.


De volgende morgen was meteen de laatste van ons weekje vakantie en begonnen we aan onze 7 uur durende rit richting Pinole. Onderweg zagen we wel nog een hele kudde elanden langs de weg.


Ook reden we nog door Eureka waar we talrijke Victoriaanse huizen passeerden met als hoogtepunt The Carson Mansion waar de Ingomar Club sinds 1950 haar onderdak vindt.

Zomervakantie deel 2: Crater Lake

Voordat we op vakantie vertrokken hadden we reeds een kampeerplaats op Mazama Village Campground gereserveerd maar in tegenstelling tot de meeste campings, hadden we geen vastgelegde tent site en konden we bij aankomst onze tent opzetten bij eender welke "blauwe site". Na een rondrit langsheen alle loops selecteerden we de beste plaats en begonnen nadien met het opzetten van de tent.

De volgende morgen vertrokken we richting Rim Village waar we een eerste zicht kregen op Crater Lake.




Zoals jullie in het overzicht hiernaast kunnen zien, was het meer oorspronkelijk een vulkaan maar nadat deze gestopt was met lava te spuwen, en de magma kamer in de berg een lege ruimte was geworden, stortte de berg in waardoor een gigantische krater werd gevormd. Om jullie een idee te geven, de maximale doormeter van Crater Lake is 6 mijl of dus bijna 10 kilometer.




Als kennismaking wandelden we eerst in NW-richting langsheen het meer en nadien vanuit Rim Village naar de top van Garfield Peak. Omdat dit een relatief korte en gemakkelijke beklimming was, besloten we om ook nog met de auto via de Rim Drive naar Vidae Falls en Sun Notch te gaan. Vanop deze laatse plaats krijg je na een korte wandeling een mooi zicht op Phantom Ship, een rotsformatie die zijn naam heeft gekregen doordat zijn vorm (nvdr: mits de nodige fantasie) op een zeilschip lijkt.

Aangezien we steeds proberen om in ieder park ook een iet of wat stevigere wandeling uit te zoeken, vertrokken we de volgende ochtend richting Mt. Scott. Deze top is met zijn 2721 m hoge top meteen het hoogste punt in het park. In tegenstelling tot de beschrijving in de brochure viel deze wandeling enorm goed mee waardoor we al na een uur op de top stonden te genieten van het prachtige uitzicht.

Terug bij de auto aangekomen, zetten we koers richting The Pinnacles. Deze collectie toren-vormige steenformaties werden gevormd toen gas ontsnapte door kleine spleten in het puimsteen. Enkele van deze holle creaties bereiken hoogtes tot 70 m.

Na een korte tussenstop op de camping voor het avondeten vertrokken we richting Watchman Overlook aan de westkant van het meer. Ook al stond er aan het begin van de trail richting Watchman Peak dat het pad gesloten was omwille van sneeuw- en ijsvorming onderweg, toch besloten we om onze kans te wagen aangezien de top beschreven stond als één van de beste plaatsen in het park om de zonsondergang te zien. Na slechts enkele minuten wandelen, ondervonden we dat de waarschuwing aan het begin het pad er toch niet voor niets stond. We moesten namelijk een redelijk grote ijsvlakte oversteken via een geïmproviseerd pad dat net iets breder was dan 1 wandelschoen. Met de nodige voorzichtigheid slaagden we in de oversteek en konden we verder richting de top vanwaar we getuige waren van een mooie zonsondergang in combinatie met een zeer kille wind.

De afdaling naar de parkeerplaats verliep zonder al te veel problemen en was ondertussen alweer ons laatste wapenfeit in Crater Lake aangezien we de volgende morgen vanuit Oregon terug richting Californië vertrokken.

Zomervakantie deel 1: Lava Beds

Wegens de als maar drukker wordende werkschema's en trouwvoorbereidingen hebben we nu pas tijd gevonden om te beginnen aan het verslag van onze zomervakantie. Deze vakantie bestond uit een bezoek aan de volgende parken:
* Lava Beds National Monument
* Crater Lake
* Redwoods National & State Park


Op zaterdagmorgen vertrokken we op tijd voor onze 6.5 uur durende rit naar Lava Beds aangezien de enige camping in het park op een first-come-first-serve basis werkt. Het park is, zoals de naam al doet vermoeden, bekend vanwege zijn vulkanisch verleden maar daarnaast was het ook het decor van een strijd tussen Modoc indianen en the US Army.
Eenmaal het park binnen gereden, zetten we direct koers naar de camping en gelukkig waren er nog enkele campsites vrij. We begonnen dan ook meteen met het opzetten van de tent zodat we erna nog richting het visitor center konden voordat het donker zou worden. Na een korte stop aan het visitor center, dat reeds gesloten was, besloten we om de Mushpot Cave te bezoeken op de terugweg naar de camping. Deze grot was ideaal om als eerste te bezoeken aangezien er op verschillende plaatsen uitleg werd gegeven over het ontstaan van dit soort grotten, ook wel lava tubes genoemd.


Lava tubes worden namelijk gevormd als bovenop een actieve lavastroom door afkoeling van de lava een ononderbroken harde korst ontstaat. Door het steeds dikker worden van deze korst wordt er een dak gevormd waaronder de gesmolten lava nog steeds kan verderstromen. Van zodra de lava toestroom stopt en de laatste lava is weggestroomd, blijft er een tunnel of lava tube over.


De volgende morgen vertrokken we opnieuw richting het visitor center om onze "White-nose Syndrome Screening Pass" te halen. Het "White-nose Syndrome" is een ziekte die ervoor heeft gezord dat in de laatste 4 jaar meer dan 1,000,000 vleermuizen in de VS zijn gestorven. Na het beantwoorden van enkele vragen, werden we "good-to-go" bevonden en konden we beginnen aan de Cave Loop Road. Zo stopten we achtereenvolgens aan Golden Dome, Hopkins Chocolate, Ovis, Sunshine, Hercules Leg en Sentinel. Bij deze laatste grot wandelden we ongeveer 1 km ondergronds van de lower naar de upper entrance. De foto's beneden geven een indruk van de bezochte lava tubes.


Na het beëindigen van de Cave Loop reden we richting de uitgang van het park waar we nog een bezoek brachten aan Captain Jacks Stronghold. Op deze plaats verschuilden zich een 50-tal Modoc indianen onder leiding van Captain Jack met als enige bedoeling het afdwingen van een reservaat aan de Lost River (dit was hun oorspronkelijke woonplaats alvorens ze door de kolonisten werden verdreven). Geholpen door dit ruige terrein bestaande uit kleinere woongrotten en lava-loopgraven wisten de indianen gedurende 5 maanden weerstand te bieden aan de US Army dat 20x zoveel manschappen telde maar uiteindelijk verloren ze de strijd en werden ze naar een reservaat in Oklahoma gestuurd. Captain Jack en 3 andere Modoc strijders werden op 3 Oktober 1873 opgehangen.


Na ons bezoek aan deze toch wel speciale plaats, vertrokken we richting Crater Lake. Een rit die uiteindelijk 3 uur zou duren.

Bezoek vanuit België

De afgelopen weken stonden enkele korte bezoeken vanuit België op het programma. Zo logeerde Seppe enkele dagen bij ons tijdens zijn "werk"-bezoek aan de Golden State. Na hem in El Cerrito bij het BART-station opgepikt te hebben, brachten we de rest van de avond in Pinole door en stond er naar Amerikaanse traditie een BBQ op het programma. De volgende dag ging het dan, na enkele uren bijpraten, richting Napa Valley voor een tour langsheen de verschillende wijnhuizen met als afsluiter een wijnproeverij bij Markham Vineyards.


Vervolgens zetten we terug koers naar Pinole en besloten we dat het tijd was om de innerlijke mens te verzorgen door een bezoek te brengen aan Outback Steakhouse. We konden natuurlijk niet anders dan ons avondmaal te beginnen met de werelbefaamde "Bloomin' Onion". Een caloriebom van 1966 caloriën; maar soit ene mens leeft maar één keer.


's Zondags brachten we eerst nog een uitgebreid bezoek aan Best Buy om Seppe vervolgens af te zetten in San Francisco. Via deze willen we Seppe nog eens bedanken voor het fijne bezoek, de traktatie en de Belgische pralinen en Westvleteren.

Anderhalve week later was het dan tijd voor het bezoek van Bert en de family. Ook al moesten we werken tijdens hun bezoek, toch hebben we genoten van hun verblijf hier in Pinole. Aangezien ze de eerste avond van hun verblijf laat toekwamen, besloten we om de halve koe en spare ribs pas de volgende dag op de BBQ te leggen. Nadien genoten we nog van enkele frisse pintjes en rosé. Ook Bert, Ann en de kinderen willen we bedanken voor het bezoek en zeker ook voor de Annual Pass van de Nationale Parken. Jullie kampeermateriaal is ondertussen goed opgeborgen :-)