Lake Tahoe

Op 7 en 8 november vond er de open house voor de verkoop van ons huis in Hercules plaats en daarom besloten we het weekend in Lake Tahoe door te brengen. Nadat we ingechecked waren op vrijdagmiddag maakten we eerst een wandeling richting het meer.

Nadien ging het richting het Van Sickle State Park waar we een gezellige wandeling doorheen de sneeuw maakten. En zoals te verwachten, was dit het moment waar Woofy vooral naar had uitgekeken.

De volgende dag besloten we om terug te keren richting Echo Lakes. In het verleden hadden we hier al eens een paar uren gewandeld en omdat het ons enorm bevallen was, wilden we zeker meer tijd in dit gebied spenderen. De sneeuw zorgde voor een enorm prachtige setting waar we alle drie enorm van genoten.

Na een korte lunch bij Tamarack Lake werd het stilaan tijd om richting de auto terug te keren zodat we voor valavond terug in de bewoonde wereld waren.

Zondagmorgen stond er dan een rit naar Northstar op het programma. Tijdens het concert van de Foo Fighters eerder dit jaar kregen we een uitnodiging om de Welk Resorts Northstar Lodge te bezoeken. Dit resort is een gloednieuw time-share resort en in ruil voor een 90 minuten durende rondleiding, kregen we een gratis trip (7 overnachtingen en 2 return vluchten in de VS) cadeau.

Toen we het resort verlieten, werd het stilaan tijd om richting Hercules terug te keren. Kort na het verlaten van Northstar begon echter de eerste sneeuw naar beneden te dwarrelen en bij het oprijden van de highway werden we al snel aan de kant gezet omdat de "chain control" in effect was.

Uiteindelijk kwamen we een 4-tal uren later in Hercules aan. We konden terugkijken op een geslaagd weekend: wij helemaal ontspannen en de makelaar had een offer binnengekregen van een familie die ons huis wou kopen.

Gaan we verhuizen?

De weken na onze terugkeer van Australie was het werken geblazen en voor Anneleen leken de dagen als maar langer te worden. Waar een goed jaar geleden de commute van Hercules naar South San Francisco ongeveer een uur one-way (34 mijl) was, begon de gemiddelde one-way commute stilaan op te lopen naar 2-2.5 uur. Hierdoor kwam er bovenop de gemiddelde werkdag van 9 uur nog eens 4-5 uur in de bus bij.

Omdat dit soort lange dagen toch enorm begonnen doorwegen, besloten we om eind Oktober eens de buurt van San Mateo - Redwood City te verkennen. Niet dat we meteen van plan waren om te verhuizen maar we zagen het eerder als een algemene voorbereiding indien een verhuis er in de toekomst zat aan te komen.

Op 24 en 25 Oktober reden we naar San Mateo en omgeving om een aantal open houses te bezoeken. Op die manier konden we ons een idee vormen over de prijsranges van de beschikbare huizen. De hele regio gaf ons een enorm goed gevoel en moe maar voldaan reden we 's avonds terug naar Hercules

Het weekend erop besloten we terug te keren naar San Mateo en zoals dat bij de meeste van onze grote beslissingen gaat, lieten we er geen gras over groeien. We dienden een offer in op een gezellige condo in San Mateo en na enkele uren papieren draften en onderhandelen met de verkopers, kwam zondagmorgen het finale antwoord dat ze ons offer hadden aanvaard. Later die dag reden we opnieuw naar San Mateo om onze condo en de buurt te gaan bezoeken.

Wat er vervolgens in de komende 6 weken volgde, was drukte alom. Naast onze jobs moesten we een hele berg papierwerk verwerken. Maar we moesten ook meteen werk maken van de verkoop van ons huis in Hercules. Na een gesprek met onze makelaar besloten we om op 7 en 8 November een open house te doen in Hercules en gelukkig was er voldoende interesse.

Na het afronden van onze lening (waardoor we minstens 5 jaar ouder werden) konden we dan op 8 december de finale papieren voor de aankoop van de condo in San Mateo gaan ondertekenen. Enkele weken later, op 28 december meerbepaald, werd ook de verkoop van het huis in Hercules finaal afgerond.

De verhuis is pas voorzien voor 13 januari maar we zijn alvast volop bezig met de voorbereiding voor het volgende hoofdstuk in ons Californische avontuur.

Bay Area Pet fair

Op 10 Oktober vond er in San Rafael de Bay Area Pet Fair plaats. Dit is het grootste adoptie event voor huisdieren in California. Het is niet zo dat we op zoek waren naar een speelkameraad voor Woofy maar het leek ons plezant om er eens een kijkje te gaan nemen.

Al snel werd het duidelijk dat Woofy dit een goede keuze vond. Zo kon hij er snuffelen aan meerdere hondjes en had hij zelfs zin in een heus hindernissen-parcours.

Ook waren er talrijke standjes met allerlei samples en treats. Zo leerden we heel wat nieuwe merken van hondenvoer kennen en de komende dagen en weken konden we zo zien welke soorten Woofy het liefste had.

Low-carb diet

Na terugkeer van Las Vegas besloten we om de komende maand voor een low-carb dieet te gaan. En neen, het een had niets met het ander te maken :-)

Wat de volgende 30 dagen volgde, waren heerlijke maaltijden met zeer weinig of geen koolhydraten. In ruil daarvoor moesten we wel de volgende ingredienten laten: brood, rijst, pasta, yoghurt, koekjes, melk, enz. Ons eerste low-carb maaltijd werd een spinazie-salade met avocado dressing en een heerlijke topping van spek en geroosterde walnoten.

In tegenstelling tot onze verwachtingen alvorens aan dit dieet te beginnen, aten we zeker niet minder en ook niet minder lekker. Ook een heerlijke zucchini pasta met champignons en zalm in een groene pesto saus stond op het menu.

Ook probeerden we zelfgemaakte low-carb tacos: deze combinatie van romaine sla gevuld met huisbereide pico de gallo en gemarineerde kippenstrips was een waar genieten voor onze smaakpapillen.

En zelfs tijdens een bezoek aan de boekenverkoop van de lokale bibliotheek in Hercules werd ons Low-Carb programma verdergezet door de aankoop van het onderstaande kookboek. Eenmaal thuis gekomen, probeerden we meteen de Cream of salmon soup uit.

Een andere topper werd de champignon risotto van bloemkool rijst.

Toen de eerste 30 dagen voorbij waren, vonden we het absoluut geen probleem om ons low-carb programma verder te zetten en we kunnen het alleen maar aanraden.

Las Vegas

Eind September vond er in Las Vegas de Pack Expo plaats. Deze beurs is een van de grootste op vlak van machines voor de voedingsindustrie en was een event dat ik zeker wou meepikken. Zondag rond de middag vertrokken we beiden richting SFO en na een vlucht van een goed uur kwamen we aan in het zonovergoten Las Vegas.

Een korte rit bracht ons naar ons hotel dat ideaal gelegen was: midden tussen het conferentiegebouw en de Strip. Na een verfrissende plons in het zwembad ging het richting het Samba Steakhouse in de Mirage. We genoten er van een never-ending Rodizio maaltijd. Om de avond af te ronden ging het nadien richting de Carnaval Court.

Gedurende de komende avonden spendeerden we meerdere uren op de Strip. Zo zagen we shows van de fonteinen voor de Bellagio en brachten we geruime tijd door in de Venetian.

Ook een bezoek aan het HEXX Kitchen & Bar in de Paris stond nog op het programma. En we kunnen jullie garanderen dat de margarita's voor herhaling vatbaar zijn.

Foo Fighters

Op woensdag 16 September was het eindelijk zo ver. De Foo Fighters zouden vanavond optreden in het Shoreline Amphitheatre in Mountain View. We hadden Dave & Co eerder al gezien in België en de VS maar keken opnieuw uit naar een avond vol krachtige muziek.

Eerder dit jaar brak Dave Grohl zijn been toen hij iets te enthousiast van het podium struikelde in Zweden. Dus het werd afwachten hoe dit concert zou gaan verlopen, zeker omdat hij niet bepaald het type mens is om stil te zitten. Maar hij bleek zich goed content te doen op zijn troon en hij speelde zelfs gitaar met zijn gips.

Toen het concert omstreeks 11 uur voorbij was, keken we terug op een zeer geslaagde avond. En ja hoor, we gaan zeker opnieuw tickets kopen bij hun volgende bezoek aan de Bay Area.

Blue Mountains & terug naar Sydney

Onze laatste volledige dag in Blue Mountains NP begonnen we onder een grijze hemel met een wandeling vanop de slaapplaats doorheen het Katoomba Falls Reserve. Vanop de clif hadden we prachtige zichten over gelijknamige waterval en de vallei.

Vervolgens ging het verder via de Prince Henry Walk tot aan het uitkijkplatform van de Three Sisters. In tegenstelling tot gisteren daalden we verder af tot aan de Honeymoon Bridge aan de Three Sisters.

Omdat het toch nog vroeg genoeg was, besloten we om vervolgens via de historische Giant Stairway verder in de vallei af te dalen. Halfweg op de weg naar beneden maakten we rechtsomkeer en keerden we terug naar onze camper.

De Anvil Rock met een pracht uitzicht over Grose Valley, Mount Banks en Mount Hay werd onze volgende halte. Na het maken van enkele panoramafoto's en enkele actiebeelden van een blushelicopter keerden we terug naar de parkeerplaats.

Maar alvorens weg te rijden, wandelden we ook nog naar de Wind Eroded Cave. Deze pracht rots is het resultaat van talrijke jaren bewerkt te zijn geweest door regen en wind.

De echte topper van de dag werd de National Pass. Deze 2.5km lange spectaculaire afdaling langsheen de Wentworth Falls, werd meer dan 100 jaar geleden door James Murray en een team van 4 werkers gedurende een periode van 2 jaar met pikkel en houweel in de rotswand uitgekapt. In 2008 kreeg deze route ook een Unesco "Award of Distinction". Voor iemand met hoogtevrees was het een kleine drempel om te overwinnen maar de prachtige uitzichten deden de hoogtevrees snel vergeten.

Onderweg werden we ook nog begroet door enkele vriendelijke papegaaien.

Helaas werd het bij terugkeer op de parkeerplaats tijd om koers te zetten richting Sydney. Bij het verlaten van het National Park begonnen we onze zoektocht naar een slaapplaats. Maar al snel werd het donker en hadden we nog steeds geen plaats gevonden. Uiteindelijk kwamen we terecht in het stadje Richmond waar we na aanwijzingen van de locals en de nodige rondritten doorheen het centrum terecht kwamen op de parking van het lokale casino. Het casino bleek een kleine camping te hebben voor hun leden en nadat we ons lidmaatschap hadden verkregen, konden we voor $5 de laatste staanplaats op hun camping in beslag nemen. Niet alleen waren we blij dat we ergens veilig konden overnachten, ook apprecieerden we het enorm dat men ons vergat de $5 effectief aan te rekenen waardoor onze laatste kampeernacht zeer goedkoop werd.

Afgelegde weg: 145 km

De laatste dag restte er ons enkel nog 93 km alvorens de camper terug in te leveren in Sydney. Australië was een absolute meevaller en we plannen zeker nog eens terug te keren.