Aangezien zij vanuit Las Vegas kwamen en wij vrijaf hadden omwille van Labor Day, besloten we om ons vrijdagavond te treffen in Yosemite. Erwin en Kirsten hadden al een tent in Curry Village gereserveerd terwijl wij op Crane Flat een kampeerplaats hadden vastgelegd. Maar enkele dagen voor onze afreis richting Yosemite kregen we een telefoontje dat de Crane Flat campground volledig ontruimd was ten gevolge van de Rim Fire die reeds enkele weken hevig woedde ten noordwesten van het Nationale Park.
Ook Erwin en Kirsten ondervonden serieuze problemen om in het park te geraken en uiteindelijk arriveerden ze omstreeks 21 uur (een 6-tal uren na de geplande aankomsttijd). Maar bij een glaasje wijn aan het kampvuur konden we wel nog gezellig bijpraten.
Zaterdagmorgen besloten we om te voet van Glacier Point naar de valleivloer af te dalen. Na het achterlaten van 1 van de auto's op de Glacier Point parking begonnen we aan de Four Mile Trail. Aangezien tijdens de nacht de wind zich had gedraaid, werd vandaag alle rook en assen recht de vallei in geblazen waardoor onze wandeling volgende fraaie taferelen opleverde.
Eenmaal terug op de valleivloer aangekomen, wandelden we richting Curry Village waar onze kilometerteller op 12 km stond. Een dikke proficiat aan Woofy die op 4.5 maanden leeftijd bijna de totale afstand zelf wandelde.
Na het oppikken van de auto verlieten we Yosemite National Park en keerden we terug richting Hercules.
Op zondag stond dan de Jelly Belly Factory in Fairfield op het programma.
Tegen de tijd dat we aan de tour langsheen het productieproces van de heerlijke jelly beans begonnen waren we al helemaal ingeleefd in de wereld van de jellies.
Alvorens te vertrekken bij Jelly Belly maakten we nog enkele foto's van de prachtige moto's en auto's van het bedrijf. En zoals je kan zien, kennen we een koppel in Maaseik dat de komende maanden geen Jelly Bellies meer hoeft te kopen.
De wijntour bracht ons langsheen de verschillende fases van het wijnproces en gaandeweg konden we 3 wijnen proeven.
De avond sloten we af met een gezellige BBQ ten huize Peeters-Daemen.
Na het ontbijt op Labor Day vertrokken we richting Point Reyes National Seashore maar net zoals de voorgaande keren dat we die richting uit gingen, duurde de rit ook dit keer weer langer als gepland waardoor we toch weer minder zaken konden bezoeken. Maar zoals jullie kunnen zien, vond Woofy het alvast geen probleem.
Toen we in het dorpje Olema passeerden, werd het tijd om te lunchen en de keuze viel op het Farm House Restaurant waar we op het terras genoten van een heerlijke maaltijd in de zon. Nadien ging de rit verder via de Sir Francis Drake Boulevard richting het Point Reyes Lighthouse.
Toen we de laatste keer aan de vuurtoren aankwamen was er een te sterke wind waardoor de afdaling tot aan de toren niet mogelijk was. Dit maal leek het aankomstuur de boosdoener te gaan worden. Maar toen de park ranger boven aan de trappen meldde dat we nog mochten afdalen maar waarschijnlijk niet tot beneden geraakten voor sluitingstijd, sloegen we in "instinkt mode". Als 4 bezetene daalden we de trappen af en waarschijnlijk is nooit iemand sneller beneden geweest.
Als bij wonder konden we zelfs nog de laatste uitleg over de vuurtoren en meerbepaald de Fresnel lens meepikken.
De klim naar boven was een ander paar mouwen maar het voldane gevoel hielp absoluut.
Helaas was het weeral tijd om terug te keren richting Mill Valley waar we Erwin en Kirsten aan hun hotel voor de komende dagen afzetten.
De komende dagen brachten onze bezoekers in San Francisco door terwijl wij weer terug moesten gaan werken. De laatste avond van hun verblijf spraken we wel nog af op Union Square waar we nog gezellig met z'n vieren gingen dineren bij de Cheesecake Factory.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten