Vervolgens ging het verder langsheen Karuah en even later verlieten we de Pacific Highway om koers te zetten richting Tea Gardens en Hawks Nest. Kort na het verlaten van de highway, zagen we al het eerste Koala verkeersbord en, voor het geval we geen koala’s in het echt zouden zien, besloten we een eerste fotoshoot in te lassen.
Nadat we door Tea Gardens hadden gereden, ging het via de Singing Bridge richting het dorpje Hawks Nest waar we een parkeerplaats opzochten. Vanop de parking bracht een 10-minuten wandeling ons bij de prachtige Bennetts Beach. Dit strand gaat zeker in onze top 5 van reeds bezochte stranden terecht komen en wat het nog mooier maakte, was het feit dat er totaal niemand anders in de directe omtrek te vinden was.
Natuurlijk waren we nog lichtjes gefocust op het spotten van koala’s en daarom verlieten we het strand om doorheen Jimmys Beach Reserve te wandelen. Volgens 1 van de lokale mapjes zouden er op deze plaats meerdere koala’s gespot zijn. Maar spijtig genoeg was dat vandaag niet het geval. We zagen er wel onze eerste Kookaburra's.
Langsheen de oever van de Myall rivier wandelden we terug naar de Singing Bridge om vervolgens onze koala missie verder te zetten bij het Jean Shaw Koala Reserve. Maar ook daar lukte het ons niet om er eentje te zien.
Lichtjes ontgoocheld keerden we dan maar terug richting de camper. Toen we voorbij de plaatselijke bakkerij kwamen, besloten we om enkele pies te kopen. In Australie en Nieuw Zeeland heeft men namelijk zeer lekkere “taarten” maar in tegenstelling tot België zijn het hier combinaties zoals beef/mushroom, chicken/curry, spinach/cheese,…. De “taarten” waren overheerlijk.
In het Bulahdelah visitor center kwamen we aan de praat met 1 van de volunteers, die onze koala-koorts iet of wat deed bekoelen. Hij had namelijk 35 jaar in de nationale parken gewerkt als ranger en had in al die tijd slechts 4 koala’s gespot. Verder gaf hij ons ook nog zeer uitgebreide uitleg over het gedragspatroon van de vleermuis, koala’s, kangoeroes, een of andere rat,…. Hij had duidelijk door dat we dierenliefhebbers waren.
Na het verlaten van het visitor center reden we via Tourist Drive 6, The Lakes Way Tourist Drive, richting Seal Rocks. Opnieuw werden we getrakteerd op een prachtig verlaten strand.
Het Sugarloaf Point Lighthouse in Seal Rocks werd de laatste bezoekhalte van de dag. Vanop de parking bracht een korte wandeling ons tot bij de cottages die in het verleden werden bewoond door de vuurtorenwachter en zijn assistenten. Boven deze gebouwen, die momenteel dienst doen als vakantiewoningen, verscheen de hagelwitte vuurtoren als een reus op de berg.
Na de nodige foto’s van de vuurtoren en de omliggende kustlijnen werd het stilaan tijd om een slaapplaats voor de nacht op te zoeken. We vonden die in Tiona op de landtong tussen de Tasman Sea en Wallis Lake. Omdat de receptie niet meer bemand was en niemand de parlefoon beantwoordde, reden we de camping op en installeerden er ons voor de nacht. We zouden morgenvroeg wel zien of er überhaupt iemand de camping uitbaatte. Last van de buren zouden we zeker ook niet ondervinden aangezien we de enigen waren die er verbleven. We hadden nog net genoeg tijd om enkele prachtfoto’s te maken van de avondlucht boven Wallis Lake.
Afgelegde weg: 184 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten