We vertrokken vrijdagavond rond 17 uur richting SFO vanwaar we met een rechtstreekse vlucht van ongeveer 13 uur koers zetten naar Auckland op het noordereiland.
De beslissing om beide eilanden met een campervan te
verkennen was een “easy one” omdat we op deze manier de meeste vrijheid hadden
gedurende onze reis. Bij aankomst in Auckland werden we dan ook opgepikt en naar
de campervan rental office gebracht waar we na het afhandelen van de administratieve
procedures de sleutels kregen van onze Fiat Ducato campervan.
Tot nog toe hadden we enkel nog maar gekampeerd in California dus het hele mobilehome gebeuren was toch wel nieuw voor ons en, eenmaal van de rental parking vertrokken, gedroegen we ons dan ook als 2 kinderen in een snoepwinkel. Wat volgde was een volledige inspectie van de camper: douche & WC check, kookfornuis check, microgolf check, frigo check ……… en zo ging dat nog even verder.
Eenmaal de eerste kennismaking voorbij, reden we richting Auckland centrum en we kunnen jullie garanderen dat na 2,5 jaar automatic in California, de combinatie van handgeschakeld, een wagen van 5,5 meter en aan de linker kant van de baan rijden toch wel een serieuze onderneming was. Gelukkig was deze gewenningsperiode maar van korte duur.
In Auckland passeerden we eerst doorheen de winkelstraat en
langsheen de ferry building en al zeer snel hadden we het gehad met de stad. We
besloten dan ook om niet langer in de stad rond te hangen en koers te zetten
naar het zuiden. Maar alvorens Auckland helemaal achter ons te laten, reden we
nog eerst Mt Eden op vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de stad met het
grootste inwonersaantal in Nieuw-Zeeland. Ongeveer 1/3 van de bevolking (1,3
miljoen mensen) woont namelijk in deze metropool en volgens de statistieken
worden er 35 talen gesproken.Tot nog toe hadden we enkel nog maar gekampeerd in California dus het hele mobilehome gebeuren was toch wel nieuw voor ons en, eenmaal van de rental parking vertrokken, gedroegen we ons dan ook als 2 kinderen in een snoepwinkel. Wat volgde was een volledige inspectie van de camper: douche & WC check, kookfornuis check, microgolf check, frigo check ……… en zo ging dat nog even verder.
Eenmaal de eerste kennismaking voorbij, reden we richting Auckland centrum en we kunnen jullie garanderen dat na 2,5 jaar automatic in California, de combinatie van handgeschakeld, een wagen van 5,5 meter en aan de linker kant van de baan rijden toch wel een serieuze onderneming was. Gelukkig was deze gewenningsperiode maar van korte duur.
Toen we in Manukau passeerden, verlieten we even Highway 1 (ook gekend als de Thermal Explorer Highway) om onze inkopen te gaan doen. Bij terugkomst aan de auto bleken het extra dure inkopen te worden aangezien we een parkeerticket van $50 voor fout parkeren achter de ruitenwisser vonden. Omdat we het hier niet echt eens mee waren, liepen we naar de customer service desk in de shopping mall en vulden daar een formulier in dat we tesamen met het parkeerticket achterlieten. We zullen wel zien of de boete ooit nog tot in de VS geraakt.
Op weg naar het zuiden, kregen we bij het Rangiriri Heritage Center een eerste zicht op een van de “oorlogen” tussen de lokale Maori’s en het Britse leger. Een veel uitgebreidere kennismaking met de Maori’s zou enkele dagen later in Rotorua volgen.
Nadien reden we naar het kustdorpje Ruapuke waar we het zwarte strand bezochten alvorens koers te zetten naar onze eerste slaapplaats van de vakantie. De camping leek aan het uiteinde van de wereld te liggen maar dat deerde ons niet want de uitbater was uitermate vriendelijk en we hadden een zeer goede nachtrust.
Afgelegde afstand: ± 200 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten