dinsdag 19 maart 2013

Dag 17: Albatrossen en pinguins in een neo-gotisch kader

Nadat we uitcheckten op de camping in Kaka Point zetten we koers richting de Schotse stad Dunedin waar we eerst een tour doorheen de stad maakten. De eerste stopplaats was het Dunedin Railway Station, dat volgens meerdere reisgidsen het meest gefotografeerde gebouw in Nieuw Zeeland en 1 van de mooiste station ter wereld is. Nadat we het volledig verkend hadden, konden we niet anders dan akkoord gaan met de gidsen.



Vervolgens ging het verder richting het Octagon, beter bekend als het centrum van de stad waar we halt hielden bij Moray Place, First Church, St. Paul's Cathedral and Trinity Church dat sinds de 70-er jaren het Fortune Theatre huisvest.



George Street, ook wel bekend als de winkelstraat van Dunedin, werd onze verbindingsweg naar de University of Otago. De neo-gotische universiteitsgebouwen hadden een enorm karakter en we stelden ook meteen de vraag hoe iemand in studie-mode kan geraken temidden van deze prachtige architecturale praaltjes.




Aangezien we nog enkele andere stopplaatsen op de agenda hadden staan, werd het stilaan tijd om richting de camper terug te keren. Maar eerst maakten we nog een stop bij onze ondertussen zeer bekende Countdown supermarkt waar we naast de standaard spullen ook weer enkele chocolate rolls insloegen.

Baldwin Street werd de volgende halte op onze weg en aangezien er aan het begin van de straat een verbodsbord voor campers stond, besloten we om te voet verder te gaan. In het steilste deel van deze straat stijg je per 2.86 meter 1 meter in hoogte, wat overeen komt met een hellingsgraad van 38%. Omwille hiervan werd de straat in 2011 in het World Guinness Book of Records opgenomen als "The World's Steepest Residential Street". En ja hoor, onze kuiten konden de boekjes enkel maar gelijk geven.





Nadien reden we richting Otago Peninsula waar we hoopten op een zicht op 1 van de zeldzaamste pinguins ter wereld, de geeloogpinguin, en/of de enige kolonie koningsalbatrossen die ergens ter wereld op het vasteland leeft. Omdat we al pinguins gezien hadden, besloten we om eerst ons geluk te gaan wagen bij Taiaroa Head, de thuisbasis van de albatrossen. En ja hoor, we hadden weeral geluk. De prachtige beesten met een vleugelspanwijdte van 3.5 meter cirkelden zeer elegant over de parkeerplaats.




Natuurlijk hoopten we ook nog pinguins te zien dus ging het nadien verder richting het Sandfly Bay Wildlife Refuge. Dit strand dankt zijn naam gelukkig niet aan de zandvliegjes maar wel aan het rondvliegende zand. Door de opgedane ervaring in de afgelopen dagen, besloten we nog snel enkele energiebars en warme kleren mee te nemen. En dat bleek achteraf gezien een slimme zet aangezien we de komende 3,5 uur op het strand doorbrachten. Maar zoals het engels spreekwoord zegt, was het "Time well spent". Naast enkele zeehonden zagen we een 3-tal pinguins. Wat vooral spectaculair was, was het feit dat 1 van de pinguins op minder dan 2 meter bij ons passeerde en onderstaande foto's maken duidelijk dat het diertje vrij fotogeniek was.















Omdat het al donker was toen we terug bij de auto toekwamen, besloten we om freedom camping te doen en op de parkeerplaats te overnachten. Het voordeel hiervan was dat we 's morgens vroeg uit de veren konden en opnieuw naar het strand konden afdalen alvorens andere toeristen zouden arriveren.

Afgelegde afstand: 171 km

Geen opmerkingen:

Een reactie posten