Vandaag zou bijna volledig ingenomen worden door een kayak tocht voor de kust van het Abel Tasman National Park. Dit park werd genoemd naar de Nederlandse ondekkingsreiziger, die in 1642 Nieuw-Zeeland ontdekte.
We dienden ons ’s morgens om 8:30 te melden bij Kahu Kayaks in Marahau en na een korte safety cursus en beschrijving van de kustlijn met de verschillende stranden en zones ging het dan richting de aanlegsteiger in het dorp. Daar aangekomen werden de kayaks het water in gelaten en konden we beginnen aan ons peddelavontuur.
Voor ons was het eerste doel van de dag het kayakken richting Fisherman Island en dan meerbepaald het kleine verlaten strandje, dat ons de avond van te voren door de uitbaatster van de campground werd aangeraden. Het duurde ongeveer een half uur voordat we er geraakten en was, ondanks het feit dat het niet helemaal verlaten was, de moeite meer dan waard. We besloten dan ook om er wat langer te blijven en de innerlijke mens te versterken.
Nadien ging de tocht over het water verder richting het iets grotere Adele Island, waar we getrakteerd werden op de speelse kunstjes van enkele zeehonden. Wat het hele spektakel nog interessanter maakte, was het feit dat er ook enkele jonge zeehondjes in de kolonie waren. Zij waren namelijk minder schuuw dan de oudere garde waardoor ze extreem kort langs en onder onze kayak doorzwommen.
Rond de middag werd het stilaan tijd om de strandmens in ons naar boven te laten komen en daarom staken van aan Adele Island recht het water over richting Stillwell Bay. Het werd een uur volop genieten van de zon en een bijna verlaten strand.
De Mad Mile, een iets ruwer stuk zee tussen Watering Cove en Anchorage Bay, werd ’s morgens aangeraden als verste punt voor iedereen die maar voor 1 dag een kayak huurde. En ook al waren we al rond Fisherman en Adele Island gevaren, toch vonden we dat we ook tot het verste punt dienden te gaan en dus vertrokken we na onze zonnebaad-sessie verder in noord-oostelijke richting. De Mad Mile leek vandaag helemaal niet zo “mad” te zijn. Onderweg zagen we nog talrijke zeevogels.
Rond 14:00 uur werd het dan stilaan tijd om terug richting Marahau te kayakken aangezien we ten laatste om 16:00 uur onze kayak terug moesten inleveren. De terugvaart verliep vlot en toen we rond half vier de kayak binnenleverde keken we zeer voldaan terug op onze dag voor de kust van Abel Tasman.
Typisch werd het rond 20:30 uur pas donker in Nieuw-Zeeland dus we hadden nog wel enkele uren om richting onze volgende bestemming te rijden. Maar alvorens aan de 270 kilometer lange rit (zo bleek ’s avonds) te beginnen, maakten we eerst nog tijd vrij voor ons vieruurtje aan de oever van een lokaal riviertje.
Op de weg naar Westport, waar we net voor zonsondergang in het Westport Holiday Park & Motels incheckten, passeerden we nog talrijke hopvelden en maakten we nog enkele korte stops bij de Hope Saddle Lookout in Glenhope en de Buller Gorge Swingbridge. Deze brug is de langste personen hangbrug van Nieuw-Zeeland.
Afgelegde afstand: 270 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten