Dag 19: Een dag van stilstaan

Onze derderlaatste dag in Nieuw Zeeland brachten we voornamelijk door in Christchurch. Deze prachtige stad is nog steeds in volle wederopbouw na de aardbeving die er toesloeg op 22 Februari 2011.

Tijdens onze wandeling doorheen Christchurch kregen we regelmatig kippenvel bij het zien van de verwoestingen die nu meer dan 2 jaar geleden hier plaatsvonden.

Hans Klueche, de schrijver van onze ANWB reisgids, geeft een korte beschrijving van de aarbeving en alles wat er aan vooraf ging. Daarom willen we hem hier ook graag citeren.

"Zo is het allemaal begonnen: op 4 september 2010 om 4.35 uur rukt een aardbeving met een kracht van 7.1 op de schaal van Richter de inwoners van Christchurch uit hun slaap en doet de regio bijna een minuut schudden. Het hypocentrum ligt 40 km ten westen van de stad, op 10 km diepte onder het dorp Darfield. Vanuit de lucht is de volgende dagen een daarvoor niet opvallende, bijna 30 km lange aardverschuiving in de Canterbury Plains te zien, de Greendale Fault. Tuinhekjes, sloten en karrensporen, die tevoren nog met een liniaal getrokken leken te zijn, hebben nu een verloop van 4 m opzij en tot 1.5 m in de hoogte. Ondanks grote materiële schade is er weinig persoonlijk leed.

Dan wordt het vermoeiend. Seismografen registreren duizenden naschokken, vele niet of nauwelijks waarneembaar voor mensen, andere schrikbarend, zoals met Kerstmis een beving met een kracht van 5.1. De 4945e naschok verandert alles. Op 2 februari 2011 om 12.51 uur, juist tijdens de lunchpauze als de straten van de stad vollopen, beeft de aarde opnieuw. Geologen registreren een kracht van 6.3, ditmaal dichter bij het centrum en lang niet zo diep als de beving van september - het epicentrum ligt in de voorstad Lyttelton, de haven van Christchurch. De Port Hills tussen de stad en de haven groeien met zo'n 40 cm, zoals latere satellietmetingen uitwijzen.

Met rijen tegelijk storten huizen in, raken fundamenteel beschadigd of zwaar 'gekraakt'. Vooral gebouwen uit de 19e en begin 20e eeuw worden getroffen - er is sprake van een verlies van bijna de helft van alle panden onder monumentenzorg. Hoewel de meeste moderne gebouwen de schokken doorstaan, komen onder het puin van de paar die wel instorten honderden mensen terecht - het grootste deel van de vermoedelijk 185 slachtoffers valt hier te betreuren. Verder zijn er ongeveer 2000 gewonden, van wie 165 zwaargewond."

Een andere plaats die ons de krop in de keel deed krijgen, was het grasveld met 185 witte stoelen, dat als herdenkingsplaats voor de 185 slachtoffers van de aarbeving dienst deed. Ter nagedachtenis willen we graag de tekst die er ophing met jullie delen.

"When you lose someone you love,

Your life becomes strange,

The ground beneath you becomes fragile,

Your thoughts make your eyes unsure:

And some dead echo drags your voice down

Where words have no confidence.

Your heart has grown heavy with loss;

And though this loss has wounded others too,

No one knows what has been taken from you

When the silence of absence deepens.

Flickers of guilt kindle regret

For all that was left unsaid or undone.

There are days when you wake up happy;

Again inside the fullness of life,

Until the moment breaks

And you are thrown back

Onto the black tide of loss.

Days when you have your heart back,

You are able to function well

Until in the middle of work or encounter,

Suddenly with no warning,

You are ambushed by grief.

It becomes hard to trust yourself.

All you can depend on now is that

Sorrow will remain faithful to itself.

More than you, it knows its way

And will find the right time

To pull and pull the rope of grief

Until the coiled hill of tears

Has reduced to its last drop.

Gradually, you will earn acquaintance

With the invisible form of your departed;

And when the work of grief is done,

The wound of loss will heal

And you will have learned

To wean your eyes

From that gap of air

And be able to enter the hearth

In your soul where your loved one

Has awaited your return

All the time."

Afgelegde afstand: 288 km