Dag 9: Een portie pannenkoeken op een bedje van goudkoorts en kiwi's

Sinds onze verhuis naar de VS volgen we ieder seizoen van Gold Rush op Discovery Channel. Dit is een serie over 3 groepen Amerikanen die in het hoge Noorden, meerbepaald Alaska, op zoek gaan naar goud.

Ook in Nieuw-Zeeland heeft er een hevige goudkoorts gewoed en toen we op dag 9 van onze reis doorheen kiwi-land passeerden bij de Mitchells Gully Goldmine konden we dan ook niet anders dan er een bezoek te brengen. Na een korte uitleg over de geschiedenis van de mijn, die reeds 5 generaties in het bezit is van dezelfde familie, vertrokken we op verkenning doorheen de voormalige goudmijn. Zo zagen we bijvoorbeeld hoe men in het verleden zich een weg baande doorheen het goudbevattend gesteente, hoe men al het materiaal doorheen de mijn transporteerde en hoe men het gesteente verpulverde om nadien het goud door middel van sluice boxes te scheiden van al het andere material.

Nadat we onze tour hadden beeindigd, keerden we nog even naar het vertrekpunt terug om te vragen waarom men op dit moment niet verder ging met de ontginning van het resterende materiaal. De eigenaar van de mijn antwoordde ons dat hij inderdaad nog steeds met goudwinning bezig was maar dat hij dit verborgen wilde houden van de toeristen.

Voldaan maar zonder zelf goud gevonden te hebben, verlieten we de mijn om verder te gaan richting Paparoa National Park waar we een eerste stop op een steenstrand maakten. Door de lange reis doorheen de getijden, waren de meeste stenen serieus afgerond. We konden het dan ook niet laten om enkele souvenirs te verzamelen.

De volgende halte op ons parcours langsheen de westkust van het Zuidereiland was de Truman Track. Vanop de parking wandelden we gedurende 10 minuten doorheen een bos met Nikau palmbomen alvorens op het strand aan te komen. Omdat het eb was, konden we ook effectief het strand op waar we genoten van het uitzicht.

Tussen augustus en februari kan men op deze plaats langsheen de kust ook de kleine blauwe pinguin zien. Maar helaas waren we hiervoor dus iets te laat. Of we later tijdens onze vakantie wel nog pinguins tegenkomen, wordt in de komende verslagen duidelijk.

Via een korte tussenstop aan de Pororari River kwamen we iets later toe aan de fameuze Pancake Rocks en onderstaande foto’s tonen aan hoe men tot de benaming van deze plaats is gekomen. De horizontaal gelegen kalkstenen vormden zo’n 35 miljoen jaren geleden onder de zeespiegel, en werden later door tektonische processing blootgesteld aan golven, wind en regen.

De creatieve geesten kunnen zich ook bezig houden met het proberen te vinden van de volgende figuren en vormen in het pannenkoekgesteente.

Het dorp Okarito werd de eindhalte van vandaag. Dit dorp is niet extreem groot of toeristisch maar staat wel bekend als het gebied van de Rowi of de Okarito Brown Kiwi. Er zouden naar het schijnt nog een 300-tal exemplaren van deze uiterst zeldzame vogel in de bossen rond Okarito leven. Spijtig genoeg worden ze met uitsterven bedreigd aangezien ze vaak ten prooi vallen aan possums en wezels, die beide in het verleden in Nieuw-Zeeland geimporteerd zijn.

Om de vogel te helpen is “Operation Nest Egg” opgezet en dit project zorgt ervoor dat de kiwi-eieren en jongen uit het nest worden gehaald en overgebracht worden naar het Willowbank Wildlife Reserve in Christchurch. Eenmaal de eieren uitgebroed en de jongen voldoende levensvatbaar zijn, worden ze grootgebracht op een vijand-vrij eiland totdat ze ongeveer 1200 gram wegen. Daarna worden ze terug naar Okarito gebracht in de hoop dat ze een lang leven in de lokale bossen tegemoet gaan.

Ook al hebben we zelf geen kiwi gezien tijdens onze avondwandeling toch genoten we van een prachtige zonsondergang tijdens het bewandelen van de Okarito Trig Walk.

Toen we rond 22:00 uur terug bij de Okarito Community Association Campground toekwamen was het al pikdonker en na een heerlijke noodle soep kropen we weeral voldaan onder de wol.

Afgelegde afstand: 274 km