Dag 15: Verlaten stranden, dichtbegroeide heuvels en .......... pinguins???

De Catlins in het zuiden van het Zuidereiland zijn voor vele toeristen een gebied dat ze overslaan omwille van tijdsgebrek en te weinig toeristische bezienswaardigheden. Hoe meer we echter over de regio lazen, hoe meer vastbesloten we waren dat wij er zeker zouden passeren. We planden het gebied in de loop van vandaag en morgen te verkennen.

Dat de wind hier aan de zuidkust nogal tekeer kan gaan, toonden ons de bomen tussen Fortrose Beach en Waipapa Point.

De vuurtoren op Waipapa Point kwam er pas nadat op 29 April 1881 het stoomschip Tararua hier schipbreuk opliep doordat het tegen het voor de kust gelegen rif opbotste. Van de 151 opvarenden verloren 131 hun leven.

Vanaf de parking liepen we via de vuurtoren naar het strand waar we werden opgewacht door een talrijke groep watervogels die van verre iets weg hadden van pinguins.

De auteur van onze reisgids schreef het volgende over de Catlins: “Langs de kust hebben de dunbevolkte Catlins met hun verlaten zandstranden en dichtbegroeide heuvels het imago van een verborgen oord weliswaar afgeschud, toch blijven ze eerder een reisdoel voor de natuurliefhebbers met oog voor detail dan een reisdoel voor liefhebbers van spektakel”. En dit kunnen we na onze trip zeker en vast beamen, al moeten we wel zeggen dat als men de schapen zou meetellen, dit gebied als een overbevolkte metropool door het leven zou gaan.

Vanuit Waipapa Point reden we verder langsheen de Southern Scenic Route tot we bij het zuidelijkste punt van het Zuidereiland toekwamen: Slope Point. De wegwijzers in de buurt van de kliffen gaven duidelijk aan dat we ons op dat moment korter bij de zuidpool dan bij de evenaar bevonden.

Curio Bay werd onze volgende stopplaats en als we de info mochten geloven, zouden we hier wel eens de geeloogpinguins kunnen zien. Al deed de beschrijving op het infobord (“This is home to the rarest penguin in the world”) onze hoop al zeer snel zakken. Verder is Curio Bay ook bekend vanwege het gefossileerde bos waarvan men de restanten nog bij laagtij kan bewonderen. Zo’n 170 miljoen jaar geleden, zorgde hevige regenval voor een modderstroom op een nabij gelegen vulkaan. De stroom bestaande uit modder, as en stenen overspoelde een gebied van honderden vierkante kilometers, waarna de assen, rijk aan silica, de bomen in een periode van enkele maanden omtoverden in steen.

Toen we rond 16:00 even spraken met een Canadees op het strand, meldde hij ons dat hij zonet een pinguin had gespot iets verderop. Maar hij vroeg wel dat we dit niet zouden rondspreiden bij alle aanwezigen omdat het dier anders teveel gestoord zou worden. Nog voor de vriendelijke man het woord pinguin had uitgesproken, schoten we als 2 bezetene in de juiste richting en even later stonden we op een 20-tal meter van het mooie beest. Al een geluk dat we een geheugenkaartje van 16GB bijhadden.

Een half uurtje later keerden we naar de auto terug en besloten te kamperen op het nabij gelegen Curio Bay Holiday Park in de hoop later op de avond nog meer pinguins te kunnen spotten bij hun terugkeer van zee.

Na ingecheckt te hebben, reden we naar onze site en we moeten toegeven dat dit qua uitzicht 1 van de beste staanplaatsen van de vakantie was.

Het dinner werd een verplicht nummer dat we zo snel als mogelijk afhandelden zodat we rond 17:00 uur opnieuw op pad konden in de regio. Na het zien van de kleine geeloog eerder op de dag waren we zo bezeten door de pinguins dat we geen enkel moment in hun nabijheid wilden verloren zien gaan. Wat volgde was het in de gaten houden van het strand gedurende een periode van 4 uur en ons geduldig wachten in de regen werd beloond. Zo zagen we in totaal 6 volwassen en 1 baby pinguin.

Volledig doordrenkt, onderkoeld maar voldaan keerden we rond 21:00 terug naar de campervan en na het overzetten van de foto’s op een usb-stick herbeleefden we de avond door het bekijken van alle kiekjes bij het drinken van een heerlijk warme cappucino.

Afgelegde afstand: 122 km